یک اعتراف از سوی نشریه ی اشپیگل، سخنگوی کنسرن های آلمان
کنفرانس برلن که در سال 1885 برپا شد حکومت کشور آزاد کنگو را به او بخشيد. در جنگل های کنگو درخت کائوچو می روئيد و کائوچو محصولی بود که در آنزمان بازار خوبی داشت و از فروش آن پولی فراوانی بدست می آمد. ماموران لئوپولد ، پادشاه متمدن بلژيک ، به روستاهای کنگو می رفتند، و مردان روستا را به گردآوری کائوچو که از شيره درخت کائوچو بدست می ايد، مجبور می کردند.
ماموران افراد را مجبور به گرداوری مقداری کائوچو می کردند، اما اين مقدار آنقدر زياد بود که اغلب بيش ازطاقت و توان روستائيان بود . در زمانی که مردان در جنگلها برای تامين سهميه تحميلی تلاش می کردند خانوداه های آنها در اردوگاههای ويژه در اسارت بسر می بردند. اگر کسی که نمی توانست سهميه مقرر را تامين کند، يا مقاومت می کرد، مجازات می شد، به اين صورت که يا به زير شلاق کشيده می شد، يا يکی از اعضای بدنش را قطع می کردند يا او را بقتل می رساندند.
آنچه پادشاه بلژيک بر سر کنگو آورد در کتابی که امسال در آلمان منتشر شد شرح داده شده است. ماريا وارگاس لوسا، برنده جائزه ادبی نوئل از کشور پرو، اين وقايع دهشت انگيز را در رُمانی بنام رؤيای کلت ها توصيف کرده است. و جويس آپِلبی تاريخ نگار آمريکائی، د رکتاب خود بنام انقلاب بی رحم. تاريخ سرمايه داری تاريخ سرمايه داری را از قرن پانزدهم تا بحران مالی کنونی نگاشته است.
یک نگاه کوتاه از سوی ژان سیگلر گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد
غرب که با ۱۲,٨ درصد جمعیت جهان یک اقلیت است، بیش از پانصد سال است که بر سیاره ما اعمال قدرت میکند. اواخر قرن پانزده، زمانی که زمین گرد شد، بعد از چهارمین سفر کریستوف کلمب، قتل عام آمریکای لاتین، سپس سیصد و پنجاه سال برده فروشی، بعد از آن به مدت صد و پنجاه سال قتل عام دوره استعمار و اشغال اراضی، و امروز استبداد از طرف سرمایه مالی جهانی. سال گذشته پانصد تا از بزرگترین کنسرن های خصوصی جهان بنا به آمار بانک جهانی رویهم رفته به بیش از پنجاه و دو درصد تولید ملی جهان تسلط داشتند. این سرمایه مالی در دست چندین نفر الیگارش غربی چنان قدرتی دارد، که نظیرش را پیش از این در تاریخ بشریت هرگز هیچ شاهی، قیصری یا پاپی دراختیار نداشت
و یک پرسش
آیا آن چه در افغانستان و عراق و لیبی و بحرین به شکلی، و در ایران و عربستان و مصر و تونس به شکلی دیگر، و نیز در جای جای کشورهای رو به رشد رخ می دهد، بازخوانی جنایت های پیشین این سروران "متمدن" جهان نیست؟ تنها در آستانه ی بیرون رفتن سربازان آمریکایی از عراق، و پس از آن همه کشتار و ویرانی، دو پیمان نامه ی نفتی و گازی نان آب دار، یکی با دولت "خودمختار؟" کردستان عراق" و دیگری با شیعیان "مستقل؟" جنوب بسته شده است. افزون بر آن، پیمان نامه های تازه ی فروش جنگ افزار از سوی کنسرن های آمریکایی برای پر کردن خلع تسلیجاتی آن کشور نیز طراحی شده اند. هزینه ی جنگ افزارهایی که ناتو خود نابود کرده است، می بایست از جیب مردم بخت برگشته ی عراق و با تاراج انباشته های نفتی آن کشور، تامین شود. به گفته ی اشپیکل، براستی که این رویدادها را چیزی نمی توان خواند جز "وقایع دهشت انگیز". برده فروشان امروزی جهان یا "یک درصدی" ها برندگان این "وقایع"، و "نود و نه درصدی های" کشورهای رو به رشد و متروپل، بازندگان نگون بخت این جنایت هاین
|