داد

نشريه اجتماعي-اقتصادي

و پژوهشي-تاريخي

click
click
click
click
click
click
click
click
click
click

click

click

اخوان المسلمین ها که می توان آنان را با موتلفه یی ها و دیگر بنیادگراهای ولایی هم تبار دانست، به مثابه ی سخنگویان سیاسی بورژوازی بازرگانی-مالی، نه تنها در مصر، بلکه در دیگر کشورهای منطقه نیز عملا اهرم های برجسته ی اقتصادی-سیاسی را در دست دارند. به گفته ی درست یکی از سران سیاسی سودان، آنان از "خطــــــــــرناک ترین دشمنان" نیروهای ملی و دمکرات در منطقه به حساب می آیند. "اتاق های فکر" استعماری می کوشند این «اورتاق» داران نوین خاوری را، به جای خودکامگان دست نشانده ی پیشن بنشانند؛ چه در مصر و تونس، و چه در دیگر کشورهای واپس مانده ی منطقه چون عربستان و قطر و اردن. گویا "تاریخ مصرف" این ابوالهولان به پایان رسیده است

به جای اتخاذ راه و رسم صرفه جویی و کنترل مصرف و تسریع در سرمایه گذاری و تولید و ایجاد پیش زمینه های سیاسی-فرهنگی آن، اعمالی صورت گرفت که نه امیدانگیز، بل یاس آمیز بوده و زمزمه های وام گیری از خارج و گشودن درهای تجارت خارجی آغاز شد و همه این ها در برنامه پنجساله اول شصت و هشت (افزوده ی نگارنده: تنها یک سال پس از «فاجعه ملی» و کشتار هزاران زندانی سیاسی در سیاهچال های ولایی) تبلور یافت، که برنامه ای برون زا و برون نگر، القایی و حاکی از پذیرش بی تعقل و دقت نظرهای کارشناسانه ی شرایط، و نسخـــــــــــه ی واحد بانک جهانی و صندوق پول بین المللی به امیــــــــــــد دریافت وام های کلان خارجی بود ... مشکل اصلی، در کسر بودجه های عظیم و انباشته و بی سابقه دولتی بوده و هست و آن هم کاملا مربوط به حجم هزینه های دولتی و نبود بینــــــــــش و اراده ی مدیریت عقلانی و علمی و رسوخ فســــــــــاد در هزینه های دولتی می باشد و نه نقصان منابع".

دغدغه های فردای ایران، عزت الله سحابی

در ایران ولایی همچون مصر اخوان المسلمینی، سرکوب خونین جنبش مردمی همواره پیش زمینه ای بوده است برای «گشودن درهای تجارت خارجی» (یا زمینه سازی برای توان دهی به زراندوزان بازاری-لشکری-روحانی در نهادهای روبنایی)، و پیاده کردن ناآشکار و آشکار «نسخه ی واحد بانک جهانی و صندوق پول بین المللی» و سازمان تجارت جهانی. رویکردهای «شریعت خواهان» مصر و ایران کمابیش همسانند.

اخوان المسلمین ها که می توان آنان را با موتلفه یی ها و دیگر بنیادگراهای ولایی هم تبار دانست، به مثابه ی سخنگویان سیاسی بورژوازی بازرگانی-مالی، نه تنها در مصر، بلکه در دیگر کشورهای منطقه نیز عملا اهرم های برجسته ی اقتصادی-سیاسی را در دست دارند. به گفته ی درست یکی از سران سیاسی سودان، آنان از "خطــــــــــرناک ترین دشمنان" نیروهای ملی و دمکرات در منطقه به حساب می آیند. "اتاق های فکر" استعماری می کوشند این «اورتاق» داران نوین خاوری را، به جای خودکامگان دست نشانده ی پیشن بنشانند؛ چه در مصر و تونس، و چه در دیگر کشورهای واپس مانده ی منطقه چون عربستان و قطر و اردن. گویا "تاریخ مصرف" این ابوالهولان به پایان رسیده است.

شریعت خواهان» مصر و هم پیمانان آنان 

علیرغم نقش قاطع «پایینی» ها در سرنگونی حسنی مبارک خودکامه ی مصر، در زمینه ی مالکیت ها و سرمایه های بازرگانی-مالی «بالایی» ها، تاکنون جابجایی چندانی رخ نداده است. بخش چشمگیری از دارایانی که در پشت ابوالهول مصر پنهان بودند، از آن میان بازرگانان بزرگ و ارتشیان بالاجایگاه (چون «ارتشیان بازرگان» پاکستان که پرداخته ی «ناتو» و «سیا» و کشورهای دست نشانده ی نفت خیز عربی اند)، برای پاسداری از منافع خویش و جلوگیری از ژرفش جنبش، هم اکنون در پشت اخوان المسلمین ها و سلفی ها و شورای نظامی جای گرفته اند. اخوان المسلمین های مصر، چه در زمان انورسادات و حسنی مبارک، و چه در گاه جمال عبدالناصر از سرکوب در امان ماندند، و بدین گونه توانستند  سازمان های خویش را فراگسترند و بر نفوذ خود در لايه های گونه گون اجتماعی بیافزایند. افزون بر این زمینه های تاریخی، پشتيبانی همه سویه ی بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و دولت های وابسته به کنسرن های جهانی، و نیز دلارهای نفتی کشورهای عربی، نقش ویژه ای در به تصرف در آوردن پارلمان از سوی اخوان المسلیمن ها و جاسازی محمد مرسی در انتخابات "آزاد" رياست جمهوری، بازی کردند. آماج این رویکردها، چیزی نبوده است جز کوشش برای چیرگی بر گلوگاه های اقتصادی، و  مصادره ی دستاوردهای سیاسی، فرهنگی، هنری، ادبی توده ها و فرهیختگان مصر در کوران بهار عربی.

در جنبش نیمه کاره ی مصر بر خلاف آغــــــــاز انقلاب ایران، کهنه-دارایان همچون گذشته بر گلوگاه های اقتصادی چیره اند و با پیگیری اقتصاد انگلی-وارداتی پیشین، کشور را به سوی ورشکستگی و وابستگی بیشتر، و حتی قحطی و جنگ داخلی می رانند. سرکوب بسیار خونین و «هدفمند» جنبش توده ای-کارگری مصر در ماه های گذشته به یاری سازمان های امنیتی داخلی-خارجی، از دیدگاه اقتصادی زمینه را برای تثبیت بورژوازی انگلی و دریافت وام های سنگین همراه با "ریاضت های اقتصادی" از صندوق بین المللی پول و بانک جهانی و کشورهای صنعتی فراهم ساخته، و از چشم انداز سیاسی پهنه را برای جاسازی سازمان ها و نهادهای وابسته به بازاریان و ارتشیان و روحانیان و کنسرن های جهانی مهیا کرده است.

در کوران «تنش ها»، تاکنون شمار چشمگیری از کنشگران برجسته ی سندیکایی در مصر، کمابیش چون عراق و پاکستان و ترکیه و ایران، یا به شدت سرکوب شده یا از پهنه ی سیاسی «پاک» شده اند. بسیاری از نهادهای حقوق بشر، سرکوب ها و کشتارهای برش اخوان المسلمین ها را از دوران حسنی مبارک خشن تر و خونین تر ارزیابی نموده اند. نگریستنی اینکه، در مصر نه تنها در پهنه های اقتصادی، بلکه در گستره های دولتی، لشکری، امنیتی، دادگستری و آموزشی نیز دگرگشت چشمگیری به سود «پایینی ها» رخ نداده، و نهادهای روبنایی ورشکسته-استعماری همچنان زیست انگلی خود را پی می گیرند.

اخوان المسلمین های مصری و ایرانی، پیاده کنندگان نسخـــــــــــه های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول  

تنها چندروز پس از جاسازی زورمدارانه ی محمد مرسی در نهادهای زمامداری، دریافت وام از صندوق بین المللی پول و بانک جهانی در دستور فوری کار جای گرفت. بدین گونه دولت اخوان المسلمین درست در همان گداری گام نهاد که حسنی مبارک (همچون دولت «سردار سازندگی» و همراهان موتلفه ای-بازاری اش، پس از کشتارهای سال شصت و هفت) پیشتر پیموده بود.

بخشی از سياست های اقتصادی سخت گيرانه ای که در دولت حسنی مبارک پی گرفته شد و برآیند آنها بيش از لایه های تهی دست جامعه، به سود داریان مصر بود، با پشتیبانی صندوق بين المللی پول دیکته می شد. «پیــــــــــش از سرکوب خونین خیزش مردمی»، سمير ردوان، وزير دارايی مصر گفته بود که اين کشور ديگر در پی دريافت وام از صندوق بين المللی پول و بانک جهانی نخواهد بود.

تصميم دولت پیشین مصر زیر فشار «پایینی ها» برای درخواست ننمودن کمک مالی از اين نهادهای بين المللی، در شرايطی اعلام میشد که شماری از دست اندرکاران رسمی دولت، همراه با «شورای نظامي» (که نقشی همه سویه در سرکوب ها و کشتارهای «هدفمند» داشته است)، با صندوق بين المللی پول برای دريافت سه ميليارد دلار کمک مالی به توافق رسيده بودند. مقامات بانک جهانی هم اعلام نمودند که برای «کمک به توسعه اقتصادی» و «تسريع روند تغيير» در کشورهای مصر و تونس (بخوان پیگیری سیاست های اقتصادی خانمان سوز پیشین)، قصد دارند شش ميليارد دلار کمک مالی به اين کشورها ارائه دهند. بسياری از مردم مصر، اقدام به دریافت وام از برون مرز را خيانت به جنبش اعتراضی مصر می دانند. به اعتراف بی بی سی، صندوق بين المللی پول در میان مردم کشورهای عربی، محبوبيت چندانی ندارد و در مصر، بسياری از مردم اين نهاد مالی را از پشتيبانان حسنی مبارک در زمان رياست جمهوريش می شناسند.

رسانه های گروهی ایران و جهان، تاکنون بیشتر جنبه های آیینی درگیری ها در مصر را برجهانده اند. ما در این نوشتار نیم-نگاهی می اندازیم به قانون اساسی مصر در دو زمینه ی "مالکیت های اقتصادی و شوراهای مردمی"، در سنجش با قانون اساسی برآمده از انقلاب بهمن در ایران، چرا که نبرد بنیادی میان «بالایی ها» و «پایینی ها»، و سرنوشت «بهار عربی» در مصر، بویژه در این پهنه ها هاشور خواهد خورد (کمابیش چون کشاکش های انقلابیون و ضدانقلابیون پیرامون ساختار اقتصادی اجتماعی ایران، پس از سرنگونی رژیم خودکامه و وابسته ی شاه)

بازتاب کمرنگ خواست توده ها در قانون اساسی مصر پیرامون مسائل اقتصادی و شوراها

ماده بیست و نه قانون اساسی "اسلامی" مصر، مالکیت های وابسته به اقتصاد انگلی-وارداتی و بازاری-ارتشی-روحانی مصر را "تطهیری" آیینی می کند: «نمیتوان ملکی را ملی کرد، مگر اینکه منافع عمومی درباره آن اقتضا کند و این در قبال ارائه غرامت مناسب امکان پذیر است». به دیگر سخن، به "بالایی های" سراپا آلوده به فساد، امکان های مالی فراوانی واگذاشته اند تا انتخابات گوناگون "آزاد" را به سود خود سمت و سو دهند و نهادهای روبنایی و گلوگاه های اقتصادی را همچنان در چنگ خود نگاهدارند. افزون بر آن، آشکار و ناآشکار میلیون ها دلار در گروه ها و سازمان ها و حزب ها و رسانه های گروهی درون و برون مرزی سرمایه گذاری شده است.

در سنجش با قانون اساسی برآمده از انقلاب بهمن و واگذاری اختیارات بالا به شوراهای استانی-کشوری (که شوربختانه در ایران از همان آغاز، به فراموشی سپرده شد)، در مصر به شوراها بیشتر امکان های محــــــــــلی واگذاشته اند. بنا به ماده صد و هشتاد و هشت: «هر واحد محلی با رأی عمومی مستقیم به مدت چهار سال یک شورا را انتخاب میکند و نمایندگانی از دستگاههای قوه مجریه در واحد محلی به عضویت شورا درمی آید. هر شورا رئیس و قائم مقام خود را از بین اعضای منتخب تعیین میکند. قانون شروط نامزدی و انتخابات را مشخص میکند». در این زمینه همچنین می خوانیم (ماده صد و هشتاد و نه): «شورای محلی نماینده واحد خود است و تاسیس و اداره امور محــــــــــلی، فعالیتهای اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و غیره را بر عهده دارد و همه اینها مطابق با قانون انجام میشود». در قانون اساسی اسلامی مصر با محدود کردن عملی اختیارات «پایینی» ها به امور محلی، از «نظــــــــــارت‏‏» شوراهایی‏ به‏ نام‏ «شورای‏ ده‏، بخش‏، شهر، شهرستان‏ و استان»، و بویژه «شورای‏ عــــــــــالی‏ استانها مركب‏ از نمایندگان‏ شوراهای‏ استان ها» برای کنتـــــــــــرل امور دولت (برگرفته از قانون اساسی برآمده از انقلاب بهمن) نشانی نیست.

بازتاب بخشی از خواست توده ها در قانون اساسی ایران پیرامون مسائل اقتصادی و شوراها

در زمینه ی اقتصادی می توان ماده بیست و نه قانون اساسی مصر را با اصل چهل و چهار قانون اساسی ایران سنجش نمود، تا به ژرفا و دامنه ی دو جنبش بهتر پی برد. بر اساس اصل‏ چهل و چهارم: «نظام‏ اقتصادی‏ جمهور اسلامی‏ ایران‏ بر پایه‏ سه‏ بخش‏ دولتی‏، تعاونی‏ و خصوصی‏ با برنامه‏ریزی‏ منظم‏ و صحیح‏ استوار است‏. بخش‏ دولتی‏ شامل‏ كلیــــــــــه‏ صنایع بزرگ‏، صنایع مادر، بازرگانی‏ خارجی‏، معادن‏ بزرگ‏، بانكداری‏، بیمه‏، تأمین‏ نیرو، سدها و شبكه‏ های‏ بزرگ‏ آبرسانی‏، رادیو و تلویزیون‏، پست‏ و تلگراف‏ و تلفن‏، هواپیمایی‏، كشتیرانی‏، راه‏ و راه‏ آهن‏ و مانند اینها است‏ كه‏ به‏ صورت‏ مالكیت‏ عمومی‏ و در اختیار دولت‏ است‏. بخش‏ خصوصی‏ شامل‏ آن‏ قسمت‏ از كشاورزی‏، دامداری‏، صنعت‏، تجارت‏ و خدمات‏ می‏ شود كه‏ مكمل‏ فعالیتهای‏ اقتصادی‏ دولتی‏ و تعاونی»‏ است. این اصل زمینه ی "قانونی" را برای دگردیسی های ژرف اقتصادی-اجتماعی به سود "پایینی ها" فراهم می ساخت، و با ساختار اقتصادی قانون اساسی مصر تفاوت پایه ای داشت.

پیرامون شوراها و اختیارات آن ها برای کنترل امور محلی-کشوری نیز تاثیر «نود و نه درصدی» های ایران را می توان به خوبی نگریست (اصل یكصدم قانون اساسی): «برای‏ پیشبرد سریع برنامه‏ های‏ اجتماعی‏، اقتصادی‏، عمرانی‏، بهداشتی‏، فرهنگی‏، آموزشی‏ و سایر امور رفاهی‏ از طریق‏ همكاری‏ مردم‏ با توجه‏ به‏ مقتضیات‏ محلی‏، اداره‏ امور هر روستا، بخش‏، شهر، شهرستان‏ یا استــــــــــان‏ با نظارت‏ شورایی‏ به‏ نام‏ شورای‏ ده‏، بخش‏، شهر، شهرستان‏ یا استان‏ صورت‏ می‏ گیرد كه‏ اعضاءی‏ آن‏ را مردم‏ همان‏ محل‏ انتخاب‏ می‏ كنند. شرایط انتخاب‏ كنندگان‏ و انتخاب‏ شوندگان‏ و حدود وظایف‏ و اختیارات‏ و نحوه‏ انتخاب‏ و نظارت‏ شوراهای‏ مذكور و سلسله‏ مراتب‏ آنها را كه‏ باید با رعایت‏ اصول‏ وحدت‏ ملی‏ و تمامیت‏ ارضی‏ و نظام‏ جمهوری‏ اسلامی‏ و تابعیت‏ حكومت‏ مركزی‏ باشد، قانون‏ معین‏ می‏ كند». در اصل‏ یكصد و یكم و یکصد و سوم نیز می خوانیم: «به‏ منظور جلوگیری‏ از تبعیض‏ و جلب‏ همكاری‏ در تهیه‏ برنامه‏ های‏ عمرانی‏ و رفاهی‏ استانها و نظــــــــــارت‏ بر اجرای‏ هماهنگ‏ آنها، شورای‏ عــــــــــالی‏ استانها مركب‏ از نمایندگان‏ شوراهای‏ استانها تشكیل‏ می‏ شود ... استانداران‏، فرمانداران‏، بخشداران‏ و سایر مقامات‏ كشوری‏ كه‏ از طرف‏ دولت‏ تعیین‏ می‏ شوند در حدود اختیارات‏ شوراها ملــــــــــــــزم‏ به‏ رعایت‏ تصمیمات‏ آنها» هستند.

اخوان المسلمین ها و سلفی های ایرانی چگونه «نود و نه درصدی» ها را از پهنه بیرون راندند؟

در ایران برخلاف مصر، با سرنگونی شاه و فرار دستیاران مالی-بازرگانی-تولیدی او از کشور، در زمينه ي مالكيت ها و بازپخش دارائي هاي ملی دگرگونی های چشمگيري رخداد. در فاصله ي كوتاهي 28 بانك خصوصي كه 43.9 درصد كل دارائي هاي تمام بانك هاي ايران را در اختيار داشتند، به دولت سپرده شدند. در چارچوب اين دگرگشت ها همه ي صنايع خودرو و توليد فلزات پايه همچون مس، پولاد، آلومينيوم و همچنين سرمايه ي 51 سرمايه دار و صاحب صنعت بزرگ ايراني و بستگان درجه اولشان ملي اعلام شدند.

اقتدار اقتصادی "دولت ملی" اما چندان نپایید. در آغاز انقلاب همزمان با خنثی سازی نهادهای مردمی و سرکوب خونین سازمان های ملی-دمکرات، «اخوان المسلمین ها و سلفی های ایرانی» (یا همتباران "اورتاق" داران انگلی-بازرگانی سده های میانه) توانستند گام به گام یکان های اقتصادی و گلوگاه های بازرگانی-مالی و نهادهای روبنایی را به چنگ آوردند. بدین معنا که اموال مصادره شده از سوي دادگاه انقلاب، به جای واگذاری به «دولت کنترل شده از سوی شوراهای محلی-شهری-استانی-کشوری» (بنا به بند یکصدم قانون اساسی)، به ارگاني زير نام "بنياد مستضعفان" (یا نهاد وابسته به اشرافیت نوین روحانی-بازاری-سپاهی) واگذاشته شد. پهنه ی عمل این ارگان در جریان جنگ فراگسترد و در گذر زمان بنیادها که شامل "بنیاد مستضعفان و جانبازان" و "بنیاد شهید" و ستاد رسیدگی به امور آزادگان" و غیره شدند، بخش عمومی «غیـــــــــــــردولتی!!!» نام گرفتند. اين ارگان بعدها از شمول قوانين و مقررات محاسبات عمومي، و نیز دخالت دولت و مجلس و شوراها نيز برون رفت. در آغاز دهه ی هشتاد خورشیدی دارايی هاي اين بنياد كه خود به يك غول اقتصادي انگلی و ناكارآمد فراروییده بود، عبارت بودند از؛ 203 كارخانه ي توليدي و صنعتي، 472 زمين بزرگ كشاورزي، 101 شركت بزرگ ساختماني، 238 شركت خدماتي و تجاري و نیز 2786 ملك و مستغلات بزرگ.

تحمیل اقتصاد تک-محصولی-نفتی به ایران

در دو دهه ی گذشته شماری از یکان های اقتصادی بنیادها، به بازاریان بزرگ (از آن میان موتلفه ای ها و دست اندرکاران اتاق بازرگانی)، تکنوکرات های کهنه کار (پراگماتیست ها)، بوروکرات های نوکار (تندروها)، دست اندرکارهای بینابینی (اصلاح طلب ها)، و نیز پاسداران بالاجایگاه (از آن میان قرارگاه خاتم الانبیا) و موقوفه داران فربه (از جمله آستان قدس رضوی) منتقل شده اند. با این وجود هنوز «بیت رهبری» (بزرگترین نهاد اشرافیت روحانی ایران) بخش چشمگیری از این دارایی ها را زیر کنترل دارد. کشکمش بر سر «سهم» بیشتر از این «بیت المال» مردمی، هنوز دنباله دارد و ترس «بیت رهبری» از روشدن هرچه بیشتر این دزدی ها در آستانه ی انتخابات تازه ی ریاست جمهوری، نشان دهنده ی ژرفای این تاراج گری هاست. 

همه ی این زراندوزان ولایی در گدار سیاست های اقتصادی «براستی ملی»، همانا سازمان برنامه و بودجه ی کارا، بانک مرکزی توانا، و بویــــــژه، دولت و مجلس کارآمد و برگزیده و کنتــــــــــرل شده از سوی «شــــــــــــوراهای وافعا مردمـــــــــــی»، راهبند می آفرینند، و عملا سیاست های تک محصولی-نفتی-استعماری گذشته را پی می گیرند. اخوان المسلمین ها و سلفی های ایرانی که به این سرزمین به چشم "ملک استیجاری" می نگرند، با پیگیری اقتصاد انگلی-وارداتی-بازاری در سه دهه ی گذشته، کشورمان را عملا به سوی ورشکستگی و وابستگی بیشتر، و حتی به پرتگاه قحطی و جنگ داخلی-منطقه ای نزدیک کرده اند. بدین نکته باید توجه داشت که بن بست های اقتصادی و بحران های ژرف کنونی، علیرغم ادعاهای گوناگون "سردار سازندگی" و "دولتمدار اصلاحات" و "پینوشه ی ریشدار"، بیش و پیش از همه، برآیندی هستند از اقتصاد تک محصولی-نفتی چیره بر ایران و دیگر کشورهای نفت خیز، با نسخه برداری آشکار و ناآشکار از سیاست های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و سازمان تجارت جهانی.

هر که نامُخت از گذشت روزگار، نیز ناموزد ز هیچ آموزگار

آزمون های تازه ی کشورهای منطقه در کوران «بهار عربی»، کمابیش چون تجربه ی آغاز انقلاب ایران، نشان می دهند که پیروزی نیروهای ملی و دمکرات تنها در پرتو «همبستگی دمکرات ها و دادخواه ها»، و بر گرد شعارهای «استقلال، آزادی، و عـــــــــــــدالت اجتماعی» به دست می آید. این «امر شدنی»، می تواند آغازی باشد برای رستاخیز تاریخی خاورزمین پس از تحمل پنج سده «توحش و بربریت» استعماری. شرایط جهانی و منطقه ای برای این دگرگشت تاریخی فراهم است، اگر که بتوانیم به جنگ افروزان منطقه و جهان ایست دهیم. بویژه سوسیال دمکرات های منطقه و همتایان اروپایی آنان (با آموزش از اشتباهای تاریخی خود در سده ی بیست میلادی)، می توانند از بازخوانی فاجعه ها و شکست های پیشین خودداری کنند. جنگ اول و دوم جهانی را می شد جلوگرفت، اگر که سوسیال دمکرات های جهان به جای پشت کردن به جنبش کارگری، دست دوستی به سوی دادخواهان می گشودند و به «راست» نمی غلتیدند. در هر دو فاجعه ی سده ی بیست میلادی، زمینه ی توان گیری «راست های افراطی» را عمــــــــــلا سوسیال دمکرات های آلمان و دیگر کشورهای اروپایی فراهم ساختند. «بزرگترین فاجعه ی تاریخی» کشور ما نیز (فروپاشی دیوان سالاری ساسانی و سده ها «خواری تاریخی»)، کمابیش چون آلمان، در پیوند بوده است با سرکوب خونین دادخواهان مزدکی از سوی اشرافیت زراندوز «هفت خاندانی» ساسانی.

شرایط سیاسی آلمان کایزری در پایان سده ی نوزده و آغاز سده ی بیست میلادی، تا حدودی به روسیه تزاری می مانست در کوران جنگ جهانی اول، و چین و ایران پس از جنگ جهانی دوم. آلمان ها می توانستند از همتباران خود، پروس ها، بیاموزند که نیاموختند و کشورشان را دگربار به آتش سپردند. پروس ها را دشمنان بیرونی شان از نقشه ی اروپا "پاک نکردند". کارگران و دهقانان و فرهیختگان سرکوب شده ی «پایینی» بودند که به خرمن «بالایی» ها آتش انداختند و برای همیشه به زباله دان تاریخ شان افکندند. آیا در سده ی بیست و یک میلادی کابوی های امریکایی و لردهای انگلیسی و کایزرهای آلمانی در گدار خونبار پروس ها گام خواهند نهاد؟ آیا سوسیال دمکرات ها «خیانت تاریخی» خود را بازخواهند خواند، به «جنون استعمارگری» و به «جنگ بر سر مستعمره ها» دامن خواهند زد، و گیتی را به پرتگاه «جنگ جهانی سوم" نردیک تر خواهند نمود؟

گذشته از آن که "بالایی" ها چه می جویند و چه می پویند، در شرایط نوین جهانی "پایینی" ها می توانند به این نیروها ایست دهند و از بازخوانی فاجعه ها و شکست های پیشین جلوگیرند، اگر که در گستره ی جهــــــــــانی دست در دست هم نهند و «کارزار تــــــــــوده ای توانمندی» را بسامانند: نه در اتاق های سرد "بالایی ها"، بلکه بیشتر در خانه ها و کارخانه ها و خیابان ها و نهادهای گرم "پایینی ها".

برای دگرگونی بنیادی در ساختارهای اقتصادی-اجتماعی

در کوران خطرهای روزافزونی که بویژه ایران و کشورهای رو به رشد را تهدید می کنند (بنگرید به «جنون استعمارگری» و سیاست «کشتی های توپدار» در افریقا، با یاری بـــــــــی شرمانه ی سوسیال دمکرات های اروپا)، برای آنانی که می خواهند «آزموده را دوباره بیازمایند»، و بدون کوشش برای ایجاد دگرگونی بنیادی در ساختارهای اقتصادی-اجتماعی، نهان و نانهان در پی جاسازی «دولت وحدت ملی» و بازخوانی «انتخابات آزاد مصری» در میهن مان هستند، بخشی از گفته های عزت الله سحابی را به عنوان پایانه برگزیده ایم. دزدان و نادانان و جیره خواران استعمار، او و فرزندش و بسیاری از دیگر سرافرازان «این زادگاه داد» را، برای باور به این آرمان های مردمی سرکوبیدند و سرمی کوبند:

«ما قبول داریم که هر رفاه و فراوانی، و هر سعادت و و برخورداری ملی مستلزم عبــــــــــــور از یک دوران سختگیری و تحمل فشار آگاهانه می باشد (افزوده ی نگارنده: و نه "عبور از بحران" های ریاکارنه از نوع "سردار سازندگی")، تا هزینه ها به حداقل، و درآمدها و سرمایه گذاری های ملی به حداکثر برسد. ما می دانیم که تمامی الگوهای توسعه ی موجود در جهان، اعم از نوع کاپیتالیستی غرب، سوسیالیسم شوروی و چین، و یا الگوهای خاص آسیای شرقی چون ژاپن و کره و تایوان، همگی دوره های سخت گیری در مصرف و تلاش و کوشش ملی در تزاید تولید و ریاضت ملی را پشت سر گذاشته اند. ولــــــــــــی در تمامی این الگوها، ملت و متفکران ملت نسبت به سیاست ها و برنامه ها، و پایبندی و توانایی دولت های خود در تحقق و پیشبرد این برنامه ها، این اعتماد را داشتند که در صورت تحمل ریاضت و انباشت سرمایه ی تولیدی در سطح ملی، کشور به سوی استقلال بیشتر، عــــــــــدالت اجتماعی، آزادی و رفـــــــــــاه عمومی بیشتر پیش می رود. ولی با سیاست درهای بــــــــــاز تجــــــــــاری، و با برداشتن مرزهای حراست و حمایت از منافع ملی در برابر هجوم کالاها و سرمایه خارجی، آن افق، و آن اعتماد به آینده به طور قطع و یقین مخدوش و معدوم است، و این را هر صاحب نظر اقتصادی و حتی هر فرد مبتــــــــــــدی و دانشجو در علوم اجتماعی و انسانی، به وضوح و بداهت درک و تصدیق می کند.»

 در همین پیوند

راهکارهايي براي دستيابي به اقتصاد غيرنفتي

http://www.b-arman.com/html/naft.html

ستيز کوسه ها و زيان هاي بازاريان

http://www.b-arman.com/html/bazar_1.html

دگرگوني هاي ريشه اي در ايران گريزناپذير است

http://www.b-arman.com/html/bonyad.html

به سوي بازارهاي همگراي منطقه اي و صلح پايدار در باختر آسيا

http://www.b-arman.com/html/bakhtare_asia.html

click

>>Twitter

>>

 click

>>

 click

 

خيزش 88

منتشر شد و به گونه پي دي اف در دسترس خوانندگان است



click
روحانيت و جنبش نفت

تهدید به قتل دکتر مصدق ، ترور نا فرجام دکتر حسین فاطمی ، مخالفت با اعطای حق رای به زنان در اصلاح قانون انتخابات در سال 31 شرکت در توطئه 9 اسفند و سر انجام شرکت فعالانه در کودتای 28 امرداد گوشه ای از خیانت های روحانیت به ملت و منافع ملی ایران میباشد امروز نیز با کمال تاسف همان روحانیون و فدائیان اسلام بر کشور ماحکم می رانند،آزادی خواهان را به زنجیر می کشند، دهان را می بویند و می بندند، قلم را می شکنند، زنان را تحقیر می کنند
click
چه کساني هيولاي تروريسم را رها ساختند

مارشال پتن رئيس دولت فرانسه در دوره اشغال نازی ها معتقد بود «هر قطره نفت برابر يک قطره خون انسان است». بدين سبب است که با فوران نخستين قطره نفت ازچاه های نفت مسجد سليمان در سال هزار ونهصد چهار تا امروزملت ايران نتوانسته روزی را بدون دادن قربانی به سر آورد
click
بيانيه پيرامون سقوط اقتصادي

کلیه متغیرهای سیاسی-اقتصادی و اجتماعی در ایران سیر منفی پیدا کرده است. روند عادی زندگی مردم مختل و به فساد آلوده شده است. امروز مردم غادی هم از مافیای رباخواران و مافیای فعال در قوه قضاییه و مافیای منابع طبیعی و انفال صحبت می کنند
click


click
پيرامون سياست نفتي نروژ

سیاست اقتصادی ما توسط پارلمان به تصویب می رسند. طبق یک لایحهحداکثر پولی کهدولت می تواند از صندوق ذخیرهنفتی، با تصویب پارلمان برای تامین کسری احتمالی بودجهسالانهخود برداشت کند، نباید بیش از کل سودی باشد کهدر اثر سرمایهگذاریهای سرمایهاین صندوق در خارج از نروژ بدست آمدهباشد. بر اساس این قانون تمام درامدهای ناشی ازفروش نفت و گاز یکسرهبهحساب صندوق بازنشسگی واریز می شوند. بهمین دلیل اکنون سرمایهبسیار هنگفتی از این طریق و سود سرمایگذاریهای کلان این صندوق جمح آوری شدهاست
click
نياز به يک برنامه اقتصادي ملي براي جنبش

در راستای ارتقاءِ جنبش مردمی، بایست نفیِ کامل نولیبرالیسم اقتصادی را همراه با ارائه یک برنامه اقتصادی ملی که بتواند در مرحله گذر به دموکراسی ضامن تغیرات بنیادی اقتصادی – اجتماعی شود در دستور کار قرار داد. این به معنی محو کامل بازار و دولتی کردن و کنترل مرکزی تمامی شئون اقتصادی نیست. بلکه آنچه که ضروری است حذف اقتدارِ ”بازار بی نظارت“ و تسلط سرمایه داری تجاری غیر تولیدی است که به صورت انگلی هماهنگ با بورژوازی بوروکراتیکِ دولتی در ایران عمل می کند
click
مردم و دگرگوني هاي تازه

   امروز دیگر کسی برای روحانیت تره هم خرد نمی کند. وقتی در قم به خانه و دفاتر مراجع شیعه یورش می برند و مورد غارت قرار می دهند، نه صدای اعتراضی کسی برمی خیزد و نه حساسیتی آنچنانی را در مردم برمی انگیزد. روحانیت بخوبی دریافته است که دیگر نمی تواند حتی با اتکاء به نیروهای نظامی هم به حکومت خود ادامه دهد
click


click
نقطه عطف در جامعه کارگري

این ماه ها ازجمله ماههاي حساس و حياتي و سرنوشت ساز براي رانندگان و كارگران شركت واحد ميباشد هر چند كه به جرات ميتوان گفت كه براي جامعه كارگري هم تعيين كننده بوده. چرا كه تا ان زمان هنوز هيچ تشكلي رسما و مستقل همچون سنديكاي شركت واحد با راي كارگران بدون دخالت دولت و كارفرما  شكل نگرفته بود. و اين حركت نقطه عطفي در جامعه كارگري ايران در سي سال گذشته بشمار ميرود
click
وبلاگستان فارسي و دردسر دولت

وبلاگستان فارسی موضوعی پرحاشیه و دردسرساز برای دولت است. حامیان تندرو حکومت ایران آن را بازوی جنگ نرم میخوانند و منتقدان و مخالفان از این امکان برای بسط دیدگاههای خود و انتشار اخبار استفاده میکنند. گسترش و نفوذ اینترنت و به طور مشخص وبلاگهای فارسی زبان در ایران، دولت نهم محمود احمدی نژاد را بر آن داشت تا آییننامهای با عنوان «ساماندهی فعالیت پایگاههای اطلاعرسانی و سایتهای ایرانی» را به تصويب برساند
click
مبارزه مردم با چوب وسنگ

افراد نیروی انتظامی و حراست سپاه با چند اتومبیل گشت های مختلف از جمله مبارزه با ناهنجاری های اجتماعی با سرعت در شهرک انقلاب واقع در جاده خاوران منطقه مامازن پیدا شدند و اقدام به عملیات برای دستگیری به قول خودشان "اراذل و اوباش" کردند به محض اینکه یکی از جوانان محل را دستگیر کردند و می خواستند سوار خودرو کرده با خود ببرد. اهالی محل جلو آنها را گرفتند وقتی ماموران حاضر نشدند آن جوان را آزاد کنند جوانان و مردم شهرک انقلاب متحدانه ماموران را با چوب و سنگ مورد حمله قراردادند. نفرات نیرو انتظامی و پاسداران جنایت کار دست از پا درازتر آن جوان را رها کرده، فرار را بر قرار ترجیح داده، گریختند
click


click
درک معجزه توسعه در چين

نرخ رشد چین سه برابر نرخ رشدی بود که با استانداردهای کنونی برای کشورهای با درآمد پایین قابل تصور بود. معجزه توسعه در این کشور ما را مطمئن میسازد که جهش اقتصادي شرق آسیا یک تصادف نیست که ناشی از عوامل خاص محلی در اقتصادهایی مانند کرهجنوبی و تایوان باشد و اين اطمينان را ايجاد ميكند که توسعه داخلی امکانپذیر است
click
طالبان در حال قدرت گيري

قضیه به یکی دو سند محدود نمیشود. نود هزار سند نظامی از طریق نامعلومی به دست گردانندگان ویکیلیکس رسیده است. سندها نشان میدهند ک طالبان در حال قدرتگیری هستند و آمریکا و متحدان آن در هندوکش پیاپی متحمل شکست میشوند. در شمال افغانستان نیز، جایی که در مقایسه با مناطق دیگر امنتر است، وضع رو به وخامت گذاشته است. سندها همچنین نشان میدهند که آمریکا در افغانستان نیرویی زبده مستقر کرده است که مأموریت آن کشتن سران طالبان است
click
بازار مشترک در خاور افريقا

ایجاد یک واحد پول مشترک، مرحله دوم برنامهای است که با عنوان بازار مشترک شرق آفریقا آماده اجرا است. این بازار مشترک قرار است از اول ژوئیه امسال کار خود را آغاز کند. هم اکنون، مرکز اداری بازار مشترک شرق آفریقا در شهر آروشای تانزانیا در دست ساختمان است
click


click
آيا بحراني تمام عيار در راه است

این بحران که به لحاظ شدت و گستره نفوذ خود، تنها با بحران بزرگ دهه سی سده ی گذشته قابل قیاس بود، پس از دو سال و با دخالت دولتها و بستههای حمایتی چند تریلیون دلاری در آمریکا، آسیا و اروپا مهار شد و میرفت تا شرایط اقتصاد جهانی را به حالتی کم و بیش عادی درآورد؛ اما از چند ماه پیش مشکل دیگری بروز کرد. آيا اقتصاد جهانی با خطر کاهش شدید نرخ رشد، افزایش بیکاری و حتی یک بحران تمام عیار دیگر مواجه استد
click
اشپيگل: درآمد دارايان سه براير

 در حالی که درآمد نود درصد از آمریکائی ها از سال هفتاد و سه فقط اندکی افزایش یافته، در آمد پر در آمد ترین افراد سه برابر شده است. در سال هفتاد و نه یک سوم از مجموع سودی که در آمریکا بدست آمد نصیب ثروتمند ترین قشر اقتصادی در آمریکا شد. که امروز تقزیبا به شصت در صد رسیده است. در سال پنجاه در آمد رئیس یک موسسه سی برابر در آمد یک کارگر ساده بود و امروز سیصدبرابر مزد یک کارگر است. امروز یک در صد از مردم آمریکا سی و هفت درصد از مجموع ثروت ملی را در اختیار دارد
click
برکناري کارگران مستقل در آلمان

به دنبال انتخابات شورای کارگاه دایملر مارینفلد برلین، که در آن کارگران آلترناتیو کاندیداهایی جدا از کاندیداهای اتحادیه معرفی کرده بودند، اتحادیه کارگری متال در ماه مه امسال خواهان رسیدگی به وضعیت کاندیداهای آلترناتیو این کارگاه شد. پس از این درخواست و درواقع دستور سرمایه داران صدرنشین اتحادیه متال، کمیسیون رسیدگی این اتحادیه در کارگاه دایملر برلین سه تن از این کاندیداها رای داد و تصمیم گرفت فعالیت اتحادیه ای آنان را ممنوع کند و یا آنان را از اتحادیه اخراج نماید
click

 click

بهارا باش کاين خون گل آلود

برآرد سرخ گل چون آتش از دود

 



click
جنگ بر سر بيت المال نفتي

اموالي که واگذار مي شود، بيت المال است و بايد مراقبت شود. دولت بايد خوش معامله و درست معامله باشد و خود دولتي ها هم دخالت نکنند. بعضا مشاهده مي شود که برخي نقاط دولت، دخالت مي کند، اين درحالي است که بايد حرفه اي بايد عمل شود. اما در واقع ریشه این انتقاد آنجاست که در معامله خرید شرکت سایپا، سازمان خصوصی سازی، بنیاد تعاون سپاه را محترمانه کنار گذاشت
click
مصباح يزدي فتنه مي بيند

امروز با وجود اينكه فتنه اخير دفع شد، اما سايتها و رسانههاي آنها هنوز هم فعاليت كرده و حتي حكومت امام را ديكتاتوري خوانده و از پلوراليزم طرفداري مي كنند و صريحا جمهوري ايراني را به جاي جمهوري اسلامي  مي خواهند. فتنه بعدي به راحتي قابل پيش بيني نيست، چرا كه اگر سوالات امتحان معلوم باشد، اصلا امتحان نيست، اما با توجه به نقطه مشترك بين همه فتنه هاي قبل ميتوان فهميد فتنه آينده نيز مخالفت با ولايت فقيه و رهبري است
click
حساب ذخيره و جنجال هاي آينده

اصل ماجرا به نزاع آقای احمدی نژاد و هاشمی بازمی گردد. احمدی نژاد از اینکه مجبور است مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام به ریاست آقای هاشمی رفسنجانی درباره اختصاص دو میلیارد دلار به مترو تهران به مدیرعاملی محسن هاشمی، یعنی فرزند رئیس مجمع تشخیص را ابلاغ کند به شدت عصبانی است و دلیل اصلی امتناع وی از اجرای قانون همین نکته است. احمدی نژاد پس از آنکه با عدم اعلام دقیق اعتبار موجود در حساب ذخیره ارزی، این شائبه را ایجاد کرد که از طریق اصرار بر چهل هزار میلیارد تومان می کوشد تا بخشی از این مبلغ را برای ستاد انتخاباتی مشایی یا رحیمی هزینه کند، و پس از آنکه مجلس حاضر به پرداخت این رقم نشد، دولت هم از ابلاغ قوانین سرباز زد. ابلاغیه مورد نزاع نیز درباره مترو است و احمدی نژاد اعتقاد دارد که این پول در نهایت در اختیار هاشمی رفسنجانی و برای تجهیز مخالفان وی قرار خواهد گرفت. اصل دعوا بر سر رقابت های آینده سیاسی است
click


click
دولت و مجمع هم کاسه اند

از خود دولت نیز نمایندگانی در جلسات مجمع حضور پیدا می کنند و تنها خود رئیس جمهور است که نسبت به جایگاه خود در مجمع کم لطف است. مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام ، مصوبات نظام جمهوری اسلامی ایران است و نمی توان ایرادی به آن وارد کرد. این مجمع مشتمل بر سی نفر از افراد مورد وثوق مقام معظم رهبری است و نمی توان ایرادی به مصوبات آن وارد کرد
click
با سازش آسيب پذيري کم ميشود

اصولا دولت ها، حتی در نظام های دمکراتیک به شیوه غربی هم میل به گسترش قدرت و اختیارات خویش را دارند و این پارلمان است که از گسترش قدرت دولت ها بیرون از حیطه اختیاراتشان جلوگیری می کنند. بنابراین، به نظر می رسد که یا مجلس باید دولت را ملزم به رعایت قانون کند که تا کنون نتوانسته و یا خودش را با مصوبه دولت هماهنگ کند، تا مردم بیش از این، از دوگانگی قانون آسیب نبینند
click
اطاعت پذيري بازاري

دبيركل حزب موتلفه اسلامي با اشاره به انتخابات مجلس شوراي اسلامي درپيش رو عنوان كرد که اصول گرايان بايد با وحدت و انسجام در صحنه حضور داشته باشند زيرا تفرقه، فرش قرمز جلوي پاي رقبا پهن كردن است. بايد با تمام توان به فعاليت خود ادامه داده و وحدت اصول گرايان را دنبال كنيم. وي در ادامه با تاكيد بر توسعه و تعميق فرهنگ اطاعت پذيري از ولايت تصريح كرد که مجلس، دولت و در مجموع همه بايد مراقب باشند كه فصل الخطاب بودن رهبري و ولايت به عنوان يك اصل مهم مورد نظر و عمل باشد. بايد در مقابل جريان معاند و جريان رقيب مراقب و هوشيار باشيم
click
نگراني از نبود ولايت فقيه

باسابقه ترین فعالان سیاسی اصول‎گرا عمده ترین نگرانی خود از آینده فضای سیاسی كشور را غالب شدن جریانی در بین اصول‎گرایان می داند كه جایگاهی خاص و ویژه برای خود قائل بوده و به دنبال اصول‎گرایی منهای روحانیت است. این طیف از اصول‎گرایان طرفدار كنار گذاشتن نقش روحانیت در جامعه در همه امور دینی، فقهی و سیاسی هستند. این ها به ولایت فقیهی كه حضرت امام راحل تبیین كرده و ما به آن معتقدیم، اعتقادی ندارند
click


click
تا دير نشده اقدام کنيد

باور کنید اگر این ریشه خشک نشود هیچ انسان سالم و دلسوزی مجال خدمت پیدا نخواهد کرد، و این قوم به هیچکس رحم نخواهند کرد.تا دیر نشده است برای حفظ نظام اقدام کنید. اگربر این کار توانایی ندارید، دامن قوه قضائیه را از این پلشتی بیرون بکشید و پاک کنید. اگر در این حد هم توانایی ندارید بدانید که این شتر بر درگاه شما هم خواهد خوابید پس حداقل به فکر آخرت خود باشید و کناره گیری نمائید
click
استدعا از محضر مبارک مجلس

از طرف عده متنابهي از مردم مظلوم و ديكتاتورزده ايران و همچنين از طرف فعالان سياسي و اجتماعي ناراضي از وضع سياسي و اجتماعي فعلي جامعه ايران از محضر مبارك تقاضا نه بلكه استدعا دارد كه ضمن نظارتي جديتر بر دستگاه تحت امرتان و مخصوصاً در پروندههاي معترضان به انتخابات سال گذشته و بالاخص آزادي كليه زندانيان سياسي كه آرماني جز آزادي، مردمسالاري و حاكميت عدالت و قانون و استقلال و پيشرفت مملكت و آسايش جامعه ندارند را فراهم آوريد و با توكل بر تاييدات خداوندي و پشتيباني ملت شريف ايران از رسيدگي به جرايم كساني كه كشور را در وضعيت بحران شديد امنيتي، اقتصادي و سياسي قرار دادهو با تملق و چاپلوسي به آلاف و اولوف رسيدهاند تعلل و كوتاهي نفرماييد
click
خاتمي و راه امام

اگر نبود نهضت اسلامی و آزادی خواهانه و ضد استبدادی و ضد استعماری به رهبری حضرت امام که بر کلام و منطق استوار بود و پایگاهی جز آگاهی و حضور مردم نداشت، خدا میدانست که جریاناتی که می پندارند قهر را باید با قهر پاسخ گفت با خشونت متقابل رژیم سابق و جریانات خشونت گرای مسلح چه به روز ایران میآوردند. تداوم راه انقلاب و تقویت نظام بازگشت همه به قانون اساسی و تبدیل فضای امنیتی مبتنی بر سوء ظن های ناروا به فضای آزاد و امن برای همه کسانی است که سربلندی کشور را میخواهند
click


click
اتاق فکر دربسته

محمود احمدینژاد، شخصاً شعورش به طراحی چنین نقشهها نمیرسد اما جرأت اجرای آن را دارد. ظّن قوی بر آن است که یک اتاق فکر کاملاً خصوصی و دربسته تحت ریاست مشائی، احمدینژاد را در این مسیر هدایت و برای اجرای این نقش، به محض آن که خامنه ای سرش را به زمین گذاشت یا از کار افتاد، آماده می سازد. زمزمه را از مدتها پیش، هاشمی رفسنجانی آغاز کرد که عده ای در صددند روحانیت را از قدرت کنار بزنند. سال گذشته، در جریان انتخابات ریاست جمهوری، هاشمی رفسنجانی محمود احمدینژاد را متهم ساخت که از مناظرۀ تلویزیونی او با میرحسین موسوی ستیز با روحانیت استنباط میشد. اخیراً نیز، بار دیگر هاشمی رفسنجانی در مصاحبه با ماهنامۀ مدیریت ارتباطات، موضوع را به میان کشید و گفت که در آن مناظره شما نوعی ستیز با روحانیت را مشاهده کردید که به بهانۀ مخالفت با من، آقای خاتمی، آقای ناطق نوری و آقای کروبی که رؤسای جمهوری و رؤسای مجلس بودیم، همۀ دستاوردهای انقلاب را حراج گذاشت و این گونه القاء کرد که روحانیت در اداره جامعه کارآیی ندارد
click
ايران يک طعمه

ایران یک کشور به شدت عقبافتاده بود. عملا هیچ نهادی جهت پیش راندن مملکت وجود نداشت. برای  این که بتوان کشور را مدرنیزه کرد و به جلو راند، بایستی تمامی وجوه زندگی بهبود مییافت. مهمترین موضوع این بود که در یک جامعه سنتی زیر سلطه مردان، حقوق زنان را تقویت نمود و بر کیفیت برابری آنها با مردان و همچنین توانایی شغلی آنها افزود. این همه به تمامی مخالف موقعیتی است که امروز زنان ایران در رابطه با حکومت قرار دارند. بالا بردن سطح زندگی، آموزش، بهداشت، ثبات و امنیت مسائلی بودند که برای اکثریت مردم در درجه اول اهمیت قرار داشتند
click