کودتای «بیست و هشت مردادی» رفسنجانی را می توان آغاز برش چهارم نوسازي سرمایه داری استعماری در تاریخ ایران نامید. برش چهارم دنباله ی بازه ی سوم است زیر پوششی ولایی. ستـــون فقــــرات سامانه بهره کشانه ی سرمایه داری باری، نه نهاد پادشاهی، بلکه این بار نهاد پرستشگاهی بود. همسانی رویکردهای چند دهه ی گذشته ی نهاد پادشاهی و نهاد پرستشگاهی به مثابه ی ستــــون فقــــرات پیوندارها و مناسبات بهره کشانه و استعماری فرمانروا بر کشورمان، چشم ناپوشیدنی است. بخش چشمگیری از نیروهایی که خود را زیر نام ملی و قومی و چپ پنهان کرده اند نیز، دانسته یا نادانسته، بر پیگیری مناسبات بهره کشانه ی پیشین پافشرده اند، با پیاده سازی اصل چهل و چهار قانون اساسی دشمنی ورزیده اند، از «پایینی ها" ابـــــزاری بهره برده اند، به سوداگران متروپل های کشورهای سرمایه داری چشم دوخته اند، و ناآشکار و آشکار به دنبال سهـــــم بیشتری بوده اند از دلارهای نفتی-گازی کنونی و آینده ی کشور

آنچه همگی خواسته اند و می خواهند چیزی نیست جز دنبال گیری سیاست های دیکته شده از سوی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی و کنسرن های فراملی، بویژه، پیاده سازی "تعدیل" ساختاری و خصوصی سازی، و نیز کنار راندن و از کار انداختن آشکار و ناآشکار آن نیروهای اجتماعی-سیاسی که مالکیت های میلیاردرها و کلان-میلیونرها را مقدس نمی دانند

چشمه ی انباشت آغازین سرمایه

سرمایه دارسازی در نهاد پادشاهی

سرمایه دارسازی در نهاد پرستشگاهی