داد

نشريه اجتماعي-اقتصادي

و پژوهشي-تاريخي

آرایش نیروها پیش از خیزش هشتاد و هشت و آموزه های آن

عصر جلسه ی شورای مرکزی حزب جمهوری در دفتر من تشکیل شد. درباره ی کیفیت عملکردها و آقایان شیبانی، پرورش و عسکراولادی که احتیاطا خود را کاندیدای ریاست جمهوری کرده اند، بحث کردیم. برای انتخابات وضع خوبی پیش نیامده. آقای رجایی «رقیب جدی» ندارد و این ها همگی از یک گروه اند و نمی شود «رقابت جدی !!!» داشته باشند - هاشمی رفسنجانی، عبور از بحران

چندی پیش از انتخابات هشتاد و هشت، در پیوند با تدارک "رقابت های جدی" و نقش "گروه های پنهان" در آن، خبری از سوی سایت های اینترنتی پیرامون یک نشست در خانه ی رییس مجمع تشخیص مصلحت به منظور "بررسی وضعیت نامزدها و فضای انتخاباتی" انتشار یافت. این خبر بزودی از جانب دفتر این مجمع، نادرست خوانده شد. این گونه گزارش ها در حالی انتشار می یافت که از چند ماه پیش از انتخابات، جناحِ رقیبِ رفسنجانی، از زبان سخنگوی خود خامنه ای، به گزینشِ دوباره ی رییس جمهور پیشین اشاره کرده بود. با این رویکردها، پهنه ی انتخابات خیلی زودتر از دوره های گذشته، به گستره ی جدال های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی بدل گردید

کشاکش ها بیشتر در دو بستر روی می نمود. در یک سو، دو سپاهِ سیاسی-اقتصادیِ توانمند زمامداری، تندروها و پراگماتیست ها صف آرایی کرده بودند. در سوی  دیگر، گردان های اصلاح طلبانِ کم و بیش ساختار شکن و اپوزیسیون آشکار و پنهان، خود می نمودند. گروهی از اصلاح طلبانِ حکومتی و بخش کوچکی از پراگماتیست هایِ واقع بین، میان این دو خیزاب خروشان، شناور بودند

کشاکش ها میان "بالایی ها" (تندروها و پراگماتیست)، پیشینه ای سی ساله و بیشتر داشت. آنان در خطوط عمده، "نظام ولایی" را پذیرفته و در چارچوب آن، بیشتر در پی "سهم خواهی" و ایجاد دگرگونی های اقتصادی-اجتماعی بودند. در برش انتخابات، گفتمان برجسته ی "بالایی" ها، بیشتر بر سر چگونگیِ "عبور از بحران" بود تا ایجاد دگرگونی های ریشه ای. تندروان که توان اقتصادی و سیاسی خود را افزوده بودند، تکرار دوران هشت ساله ی اصلاحات را، در برش کنونی و با وجود فشار سنگین از "پایین"، برای "کل نظام" خطرناک ارزیابی می کردند. پراگماتیست ها، گمان می نمودند که با "مهندسی بحران" و ایجاد دگرگونی هایی در ساختار "ولایت" و بهبود "مدیریت"، می توانند بحران سوم جمهوری اسلامی را با هزینه ی کم، پشت سر بگذارند. در بحران نخست، "عبور" از دگراندیشان در آغاز انقلاب، و بحران دوم، "عبور" از اصلاح طلبانِ ساختارشکن در دوره ی خاتمی، جناح رفسنجانی نقش برجسته ای بازی کرده بود

در جبهه ی اصلاح طلبانِ ساختار شکن و اپوزیسیونِ آشکار و پنهان اما (که رو به "پایین" داشت)، گفتگو بیشتر بر سر "روشن کردن تکلیف با نظام" بود. نخستین رییسِ دانشگاه تهران پس از انقلاب، چند ماه پیش از انتخابات، نوسان های گروه دوم را این چنین هاشور زد: "اين آقايان ... بايد تکليف خودشان را با نظام مشخص کنند. اگر در داخل نظام ‏هستند، بروند در داخل نظام همکاري کنند. اگر معتقدند اين نظام کاربرد خود را از دست داده و نمي تواند ‏مملکت را به آرمان سال 57 برساند، تکليف را بايد مشخص کنند... اگر با نظام هستند و آن را قبول دارند، نظام که دارد کار خود را انجام مي دهد. هرکسي هم که آقاي خامنه اي ‏تعيين کند، رييس جمهور مي شود. اخيرا هم که رييس جمهور را رسما تعيين کرد و گفت در پنج سال آينده آقاي ‏احمدي نژاد رييس جمهور است. اين ها چه مي خواهند بکنند

همزمان با این جدال های بیرونی و درونی، اشاره های چندی پیرامون "مهندسیِ" انتخاباتیِ "پیشرس"، در رسانه های درون و برون مرز گزارش می شد. در این زمینه رییس دفتر سیاسی نهضت آزادی، با تکیه به اینکه این سازمان، دلایلی را که خاتمی در سخنان خود "برای انصراف از عرصه انتخابات ذکر کرده" کافی نمی داند، گفت: "اگر در گذشته مهندسی آرا صورت می گرفت و انتخابات مدیریت می شد، در این دوره، «نامزدهای» انتخابات مدیریت می شوند". گویا این "مدیریت" ها، تنها نیروهای درونِ "نظام" را شامل نمی گردید، بلکه ناخرسندان کنارِ "ولایت" را هم در بر می گرفت. برای نمونه نهضت آزادی برخلاف دوره های پیشین، از نامزد کردن نماینده ی خویش خودداری نمود

اگرچه داده های اطمینان بخشی پیرامون چند و چون این گونه جابجایی هایِ "کم هزینه" و "توافق هایِ" پشت پرده و "تهدیدهای" ناگفته در دست نیست، ولی گفته های پیشین هاشمی رفسنجانی، مهندسِ "عبور از بحران" ها، آن هم در آستانه ی انتخابات سال شصت، و چگونگی "مهره چینی" وی که در بالا آوردیم، شاید دریچه ی کوچکی بر این تاریکخانه ها و "فضای" های درون آنان، بگشاید

کشاکش های انتخاباتی و نابسامانی حزب ها

در آغاز کار، گرایشِ بیشتر به "مدیریت نامزدها" را ( به جای "مهندسی آرا")، شاید بتوان با دو انگیزه پیوند داد. نخست اینکه، تکرار تقلبات گسترده و کم و بیش آشکار در انتخاباتِ "فله ایِ" دوره ی نهم که اعتراض پاره ای از سران، از جمله کروبی، را هم برانگیخته بود، گویا در مراحل نخستینِ گزینش ها، برای بخشی از تندروان دشوار می نمود. انگیزه ی دوم و موثرتر، نزدیکی روزافزون اصلاح طلبانِ ساختارشکن به نیروهای بیرون از "نظام" و گاها اپوزیسیون بود که "گروه های پنهان"، در هر دو سویِ قدرت را نگران می کرد. روی آوریِ پاره ای از اصلاح طلبان به نیروهای مردمی، نه تنها آزردگی تندروان، بلکه واکنش پراگماتیست ها را نیز فراهم نموده بود

هاشمی رفسنجانی پس از نامزدی میر حسین موسوی، این نگرانی را چنین بیان کرد: "مراقب برخی تندروی ها باشید تا از بلاهایی که بر سر اصلاحات و خاتمی آوردند، مصون بمانید." وی در آغاز ریاست جمهوری خاتمی نیز، برای جلوگیری از این گونه "تندروی ها"، نهاد توانمند اقتصادی-اداریِ "مجمع تشخیص مصلحت نظام" یا "دولت سایه" اش را توان بخشیده بود. جدایی گام به گام، ولی پرنوسانِ بخشی از اصلاح طلبان از بدنه ی زمامداری (یا "تندروی ها")، بر شکاف درون "نظام ولایی" می افزود. در این برش، اصلاح طلبان به گمان زیاد بی آن که خود بدانند، در ایجادِ توازنِ درونیِ "نظام"، نقش تعیین کننده بازی می کردند

این شکاف، برای پیداییِ یک خیزش توده ای لازم بود، اما کافی نبود. افزون بر آن، بخشی از لرزش در ساختار زمامداری، بیشتر، خیزش توده ها را بازتاب می داد، تا اختلاف های ژرف در "بالا" را. انگیزه ی این ناکافی بودن را، می شد بویژه در نبود یا کمبود قاطعیت در گروهِ اصلاح طلبانِ ساختارشکن، و نیز در وجودِ گرایش هایِ سازشکارانه در اصلاح طلبان حکومتی، جست و جو کرد. برآیند آن، نابسامانی در آرایشِ این نیروها بود

سایت ملی-مذهبی ها در ایران، کمی پیش از انتخابات، وضع نابسامان نامزدها و جایگاه حزب ها و سازمان های سیاسی را به درستی اینگونه هاشور زد: "دبیرکل اعتمادملی (که حزبیترین نامزد انتخابات 22خرداد محسوب میشود) کنار کرباسچی، ابطحی، عبدی، و کدیور میایستد و میکوشد رویکرد متکثر خویش را با شخصیتهایی شناخته شده، به تصویر کشد. طرفه آن که، افراد یاد شده هریک متعلق به جمعیت و حزبی هستند (یا بودهاند) که در این انتخابات، مواضعی متفاوت!!! اتخاذ کردهاند. حزبی که کرباسچی دبیرکل آن است (کارگزاران) از میرحسین موسوی حمایت کرده است؛ همان تصمیم و رویکردی که مجمع روحانیون مبارز (که ابطحی عضو آن محسوب میشود) اتخاذ نموده است. عباس عبدی، عضو پیشین جبهه مشارکت، اینک عضو ارشد ستاد کروبی است؛ و جمیله کدیور که انجمن متبوع وی (انجمن روزنامهنگاران زن ایران) پیشتر از حضور خاتمی استقبال کرده بود، همراه کروبی شده است. و اینها، جملگی شواهدی بس معنادار از وضع احزاب (بخوان نابسامانی حزب ها) در ایران امروز، و چگونگی حضور آنان در انتخاباتی بس مهم است

پیرامون ناهماهنگی در گروهِ کاندیدایِ اصول گرا-اصلاح طلب نیز می خوانیم: "میرحسین موسوی، بدون حضور و همراهی هیچیک از شخصیتها و اعضای ارشد احزاب حامیاش (جبهه مشارکت ایران اسلامی، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، کارگزاران سازندگی ایران، مجمع روحانیون مبارز و...) برای ثبتنام به وزارت کشور رفت. هرچند تکلیف موسوی از آنرو که وابسته به هیچ حزب و سازمان سیاسی نیست، بهقدر لازم مشخص است؛ اما وضع مورد اشاره، از این منظر که حتی احزاب حامیاش نیز با تابلو، وارد گود رقابت نمیشوند، قابل تامل است... احزاب سیاسی ایران امروز، در کجا ایستادهاند

نگارنده ی نوشتار به بخشی از پرسش اش، خود پاسخ می دهد: "تا اطلاع ثانوی، در بر پاشنهی پیشین خواهد گشت، یعنی بهجای آنکه احزابِ با برنامه، نامزدهایی را روانهی رقابت و انتخابات کنند، این گروههای پنهان یا مجموعههای ژلهای و نهچندان منسجم هستند که گردهم میآیند و بر سرنوشت انتخابات اثرگزار میشوند". به دیگر سخن، بدون خیزش توده ها، روند دگرگونی ها در "بالا"، تکرار رویدادهایی همانندِ انتخاباتِ پیشین را ندا می داد

توده ها به پهنه می آیند

در کنار این مکاره-بازارِ پر آشوب و "مدیریت نامزدها" و"تهدیدهای" پشت پرده و روی پرده در "بالا"، بر خلاف دوره های پیشین که برای جلب آرا از شدت سرکوب ها کمی کاسته می شد، در انتخابات دوره دهم، "شیپور جنگ" خیلی زود به نوا در آمد. علت آن، نه سازماندهیِ حساب شده ی اصلاح طلبان، بلکه بیشتر، کنش های نیروهای ملی و دمکرات بود. این جریان ها، با درس گیری از شکست جنبش اصلاحات و بهره گیری از آزمون صد ساله ی جنبش توده ای، و بازگشت گام به گام به رویکردها و خواست های تاریخی انقلاب مشروطه، آن هم بر پایه ای "مطالبه-محور"، "شیپور" خواست هایِ کم و بیش روشن خود را به صدا در آورده بودند

این نیروها به گونه ای کم و بیش سازمان یافته برای پیاده شدن خواست هایشان، "نیروها" را فرا می خواندند. "گفتمان مطالبه-محور" که از تابستان 87 به کار آغازیده بود، تقریبا تمامی نیروهای اجتماعی را در برمی گرفت. خواست هایِ فرموله شده از سوی توده ها، نه تنها بر محور آزادی های اجتماعی، بلکه بر پایه ی دو خواست دیرینه ی جنبش، همانا استقلال و عدالت اجتماعی نیز استوار بود. در این راستا، گروهی از فعالین سیاسی، نویسندگان و هنرمندان، اعضای فعال جنبش زنان، کارگان و دانشجویان دست در دست هم، با گرایش های مختلف فکری، بیانیه ای را امضا کرده بودند که "فصل یکم" آن، با "رفاه و عدالت" آغاز می شد. به دیگر سخن، "برخور کنشگرانه ی مطالبه-محور"، از "پایین" و بر "فراز" حزب ها و سازمان های سیاسی، قد برافراشته بود

در این خواست-نامه، پاره ای از گرهگاه هایِ عرضه شده عبارت بودند از، انتقال مالکیت سازمانهای اقتصادی وابسته به نهادها و بنیادهای بزرگ اقتصادیِ غیردولتیِ و شرکتهای شبه دولتی-خصوصی به «بخش عمومی و مردم با نظارت مردمی!!!»، محور قرار گرفتن تولید داخلی و ایجاد اشتغال و جلوگیری از واردات بیرویه، استقلال مدیریت صندوق ذخیره ارزی کشور از دولت و سپردن آن به مجلس، جلوگیری از تخصیص بیحساب درآمدهای ملی نفت و گاز به هزینههای جاری، حذف ردیفهای گوناگون بودجهای نهادهای مختلف تبلیغی، اعانهای و روحانیت

این خواست ها در چارچوب ِآماج هایِ ملی و دمکراتیک و ایجاد یک جبهه ی "عملی" قرار داشت و می توانست به دگرگونی های ریشه ای بیانجامد. در میان نزدیک به پانصد نفری که بر"گفتمان مطالبه-محور" پای افشردند، گونه گونی لایه های اجتماعی، برجسته بود: کارگران فعال شرکت واحد، معلمان فعال صنفی شهرهای مختلف، فعال زنان و قومی و دانشجویی، نمایندگانی از دورههای قبلی و فعلی مجلس، معاون و مدیر کل اسبق وزارتخانه، مدیر عالیرتبه صنعت، بازاری، استاد دانشگاه، هنرمند، پزشک، شاعر، کارگر، کارفرما، زن خانهدار، نویسنده، کشاورز، کارمند، محروم از تحصیل، مترجم، بازنشسته، بازرگان، روزنامهنگار

رژیم اسلامی به این گونه حرکت های توده ای، به زبان سرکوب، پاسخ می داد. بیهوده نبود که در آستانه ی انتخابات، کانون نویسندگان ایران پیرامون "تشدید سرکوب و سانسور" و دستگیری صد تن از کارگران در گردهمایی روز اول ماه مه (علیرغم موانع ایجاد شده با شرکت دو هزار تن)، بازداشت و "کتک" زدن معلمان در گردهمایی مسالمت آمیز، و محدود کردن بیشتر ناشران و زیر فشار قرار دادن آنان، هشدار داده بود. این رویدادها را می توان به دیگر پهنه ها چون جنبش دانشجویی و زنان و مبارزانِ "برانداز نرم" نیز پیوند داد

دولت سایه ی توده ها و واکنش بالایی ها

علیرغم سرکوب ها، رویکردهای برنامه-محور تداوم یافتند و بر روند رویدادهای سیاسی تاثیر چشمگیری گذاشتند. گفتمان های مطالبه-محور، زمینه ی تحول و نیز همبستگی در فعالان سیاسی، روشنفکران، فعالان مدنی و جریانهای مختلف اجتماعی همچون زنان، کارگران، دانشجویان، اقوام، معلمان و نیز تا حدودی حزب ها را، فراهم نموده و به رشد آنان یاری رسانده بود. در بیانیه ی دوم "گفتمان مطالبه-محور" می خوانیم: "این رویکرد توانست فرایند و فضای انتخابات و ادبیات حاکم بر آن را متأثر ساخته و نامزدهای مختلف را بدان سو رهنمون سازد. اکثر آنان مجبور شدند به جای طرح شعارها و مفاهیم کلان و کلی، به طور نسبی مصداقی سخن بگویند و در برابر مطالبات طیفها و اقشار مختلف عکسالعمل نشان داده و وعدهای مشخص و قابل پیگیری و سنجشپذیر ارایه دهند". با همبستگی میان نهادهای کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان و غیره، در حقیقت امر "دولت سایه ی توده ها" رخ نموده بود

واکنشِ دو جریانِ توانمندِ سیاسی-اقتصادی به این فشارها از "پایین"، گوناگون بود. تندروها از دادن برنامه سر باز زدند و "مدیریت آرا" را در دستور کار خود گذاشتند. آنان برای پیامدهای "احتمالی" نیز تدارک دیده بودند. برای نمونه، رزمایشِ 12 هزار نفری بسیجیان در نزدیکی تهران، آزمایشی بود برای سرکوب خیزش هایِ در پیش

واکنش پراگماتیست ها به خواست های مردمی، بیشتر در چارچوب بهبود ساختارهای اقتصادی، بویژه دستگاه دولتی و مالی، و نیز برقراری توازن پیشین میان دو گروهِ قدرتمند زمامداری بود. در برنامه ی نماینده ی مورد پشتیبانی آنان، میرحسین موسوی، کوتاه کردن توان اقتصادی نهادهای نظامی، مورد توجه قرار گرفته، و بازگشت به دولتمداری آغازِ انقلاب، و ریاست جمهوری "سردار سازندگی" پررنگ شده بود. سه اصل برنامه ی اقتصادی موسوی عبارت بودند از "تعریف جایگاه دولت در فرایند توسعه ی ملی، ارتقا جایگاه بخش خصوصی، و پایدار سازی توسعه ملی

واکنش اصلاح طلبانِ ساختار شکن در برابر فشار از "پایین"، تاکیدِ بیشتر بر حقوق بشر و آزادی های شهروندی و گرهگاه های سیاسی، در برنامه ی مهدی کروبی را در پی داشت. در بیانیه ی پنجم پیرامون حقوق بشر، یکی از نکات برجسته، "ارائه لایحه اصلاح قانون انتخابات و «حذف نظارت استصوابی» به مجلس" اعلام شد. با این موضع گیری، یکی از گرهی ترین مسائل در رژیم "ولایی"، در دستور کار قرار گرفته بود

برنامه ی موسوی، بیشتر در چارچوب بازسازی توازن پیشین میان پراگماتیست ها و تندروان قرار داشت. رویکردهای کروبی اما، کوششی بود برای تبدیل "حکومت ولایی" به "سلطنت ولایی" و تشریفاتی (مانند جنبش نفت که در آن جبهه ملی می خواست، شاه "سلطنت" کند و نه "حکومت"). هر دو گروه، خواستار خصوصی کردن گسترده ی اقتصاد بودند، و بنابراین در این زمینه، خواست هایِ "دولت سایه ی توده ها" پیرامون گسترش "بخش عمومی" و "نظارت مردمی" بر بنیادها و شرکت های دولتی-خصوصی و کاهش توان مالی "نهادهای اعانه ای و روحانیت" را، به روشنی بازتاب نمی دادند. به دیگر سخن، اصلاح طلبان ساختار شکن نیز، تنها کف خواست های مردمی را بیان می کردند

در واکنش به خواست های مردمی، روحانیون دولتی به تندروان پیوستتند. بخش دیگر آن، یا سکوت اختیار کردند و یا با پراگماتیست ها و گاها با اصلاح طلبان ساختار شکن همراهی نمودند. سکوت بخش چشمگیری از روحانیون در کارزار انتخاباتی و خیزش توده ای، همسانی هایی با واکنش آنان در انقلاب مشروطه داشت. به دیگر سخن، بخشی از آنان، "گفتمان های مطالبه-محور" را "رواج شریعت" نمی دیدند و نتیجه ی آن را به زیان "بازار خود" و بازاریان می دانستند." واکنش بیشتر رده های بالای روحانیون دولتی و بازرگانان و پاسداران و بسیجیان، همگون می نمود و ماندگاریِ "حکومت ولایی" را آماج می گرفت

علیرغم نارسایی های برنامه ی نامزدها، فشار توده ای از "پایین" به آماج های ارزشمندی رسیده بود. وادار نمودن کاندیداها به دادن برنامه هایی "قابل پیگیری و سنجش پذیر"، دومینِ کامیابیِ بزرگِ جنبش مردمی را نشان می داد. نخستین کامیابی برجسته، پیدایی "گفتمان های مطالبه-محور" و فراگیر، و زایش "دولت سایه ی توده ها" بود

خیزش مردمی، گامی فراتر نیز گذاشت و آن، عبارت بود از زیر فشار نهادنِ نامزدهایِ ریاست جمهوری در "مرحله جدیدِ" مبارزات انتخاباتی. بدین معنا که، نهادهای اجتماعی و سرشناسان اجتماعی (یا "دولت سایه")، با ارائه ی راهکارهایی با عنوان هایی چون "مطالبات اثرگذار" و "راهکار طلبی و تضمین خواهی" و وادار نمودن ریاست جمهور آینده به "دیدارها و گزارش دهی ادواری به افکار عمومی"، برگ تازه و زرینی به تاریخ مبارزاتی مردم ایران افزودند. کروبی پس از انتخابات، پاکدلانه، به درستیِ این رویکردها اعتراف نمود، آنگاه که در بیانیه اش نوشت: "پیش از همه اذعان می کنم که بسیاری از شما پیشتر و دقیق تر می دانستید که چه خواهد شد

برآیند این گونه رویکردهای هوشمندانه، از جمله عبارت بودند از، همبستگی نیروهای ملی و دمکرات، تعیین برنامه های کوتاه و درازگاه جنبش، و نیز اتخاذ راهکارهای فراگیر و کارایِ توده ای. با این دستاورها، تلاش های "گروه های پنهان" برای "عبور از بحران" سوم، با راهبندی بلند روبرو شد

با اطمینان می توان گفت، در صورت پایبندی نیروهای آزادیخواه به برنامه ها و رویکردهایی همانندِ "گفتمان مطالبه-محور" و فراحزبی، می توان نه تنها بر خودکامگی "ولایی"، بلکه بر واپس ماندگی تاریخی و چند صد ساله نیز چیره شد

به بد تا توانی به گیتی مکوش

از دیدگاه نگارنده، "گفتمان های مطالبه-محور" و فراگیر، یا برپایی "دولت سایه ی توده ها" بر "فراز" حزب ها را، می توان به مثابه ی الگویی برای کشورهای رو به رشد، و حتی کم و بیش، برای پاره ای از "دموکراسی های پارلمانی باختری" نیز، مورد بهره برداری قرار داد

در انقلاب مشروطه، پرچم داری ایران در جنبش ضداستعماری آسیا نیز، همانگونه که در بخش نخستِ این نوشتار گوشزد گردید، با مبارزاتِ چنین "انجمن هایِ" کم و بیش برنامه-گرایی، پیوند خورده بود. جهان امروز ما، برای دستیابی به دگرگونی های راستین دمکراتیک،  تشنه ی این دسته راهکارهای هوشمندانه و دادخواهانه و مردمی است.

آنانی که به جای دوستی میان مردمان، با بازگشت به سیاست "کشتی های توپدار"، برای به چنگ آوردن چاه های نفتی در باختر آسیا، "پدر می کشند" و "تخم کین" می کارند،  و آنانی که در سرزمین مان، خون "سیاوش" می ریزند، نمی خواهند بدانند که، "زمانه چو آید به تنگی فراز، همانا نگردد به پرهیز باز". به گفته ی آموزگار داد و مهر و خرد، فردوسی سترگ: دلت زنده بادا به فرهنگ و هوش، به بد تا توانی به گیتی مکوش

به گیتی همه تخم زُفتی مکار

بترس از گزند و بد روزگار

همی نیکویی ماند و مردمی

جوانمردی و خوبی و خرمی

نباشد کسی بر جهان پایدار

همه نام نیکی بود یادگار

بکوشیم تا نیکی آریم و داد

خنک آنکه پند پدر کرد یاد

دلت زنده بادا به فرهنگ و هوش

به بد تا توانی به گیتی مکوش

خيزش هشتاد و هشت، منتشر شد و به گونه ي پي دي اف در دسترس خوانندگان است

>>Twitter >> >>

اصل چهل و چهار قانون اساسی: پایه ای برای مصادره ی دارایی هایِ به یغما رفته ی توده ها از سوی بازاریان بزرگ و بنیاد-موقوفه خواران فربه و پاسداران بالا جایگاه در درون نظام ولایت فقیه

نظام اقتصادی جمهوری اسلامی ایران بر پایه سه بخش دولتی، تعاونی و خصوصی با برنامهریزی منظم و صحیح استوار است. بخش دولتی شامل کلیه صنایع بزرگ، صنایع مادر، بازرگانی خارجی، معادن بزرگ، بانکداری، بیمه، تأمین نیرو، سدها و شبکه‏های بزرگ آبرسانی، رادیو و تلویزیون، پست و تلگراف و تلفن، هواپیمایی، کشتیرانی، راه و راه‏آهن و مانند اینها است که به صورت مالکیت عمومی و در اختیار دولت است. بخش خصوصی شامل آن قسمت از کشاورزی، دامداری، صنعت، تجارت و خدمات میشود که مکمل فعالیتهای اقتصادی دولتی و تعاونی است

از اصل ۴۵ قانون اساسی: پایه ای برای بازپس گرفتن دارایی های تاراج شده ی مردم ایران از دست اندرکاران سامانه ی ولایی در سی سال گذشته

انفال و ثروتهای عمومی از قبیل زمینهای موات یا رها شده، معادن، دریاها، دریاچهها، رودخانه‏ها و سایر آبهای عمومی، کوه‏ها، دره‏ها‏، جنگٌلها، نیزارها، بیشههای طبیعی، مراتعی که حریم نیست، ارث بدون وارث، و اموال مجهول‏المالک و اموال عمومی که از غاصبین مسترد میشود

سه ستون اقتصادي سامانه ولايي که در درازاي سي سال نزديک به هفتصد ميليارد دلارسرمايه هاي ملي را بر باد داده اند، نزديک به هشتاد درصد اقتصاد ايران را زير کنترل دارند. اين سه نيروعبارتند از تجار بزرگ، بنياد-موقوفه خواران فربه و پاسداران بالا جايگاه در درون نظام ولايي. دستياران برون مرزي آنان نيز انحصارهاي مالي-نظامي-نفتي بين المللي هستند.سرکوب جنبش هاي زنان و جوانان و کارگران و روشنگران، پوششي است براي اين چپاول همه سويه

د بيانيه تحليلي هنرمندان و نويسندگان: رخدادهاي خروشان در راهند روحاني «اقتصاددان» و همتايان ولايي-دريايي اش چه مي خواهند بازاريان چگونه براي «قانع» کردن مجلسيان از بانک جهاني کمک مي گيرند نهادهاي خودسر، بچه حزب اللهي ها و دستياران منطقه اي سوزاندن اصلاح طلبان نامطلوب به دست اصلاح طلبان يا جاروب کردن مرحله ي سوم سرکوب در راهست: اسلامي تر کردن دستگاه چه کساني براي ولي فقيه زودتر سينه سپر مي کنند با قراردادهاي جديد به دوران پيش از جنبش نفت بازمي گرديم د اصل چهل و چهار «پهنه ي اصلي جنگ» ميان ليبرال ها و دمکرات ها در ايران بدون همبستــــــــــــــــگي با کارگران به پيروزي نخواهيم رسيد کارگران «مراکز کلان» تصميم گيري را نشان گرفته اند رزمايش هاي نوين نشاني اند از لرزش هاي تازه در بنيان هاي نظام آيا آلمان با خروج از ناتو مي تواند اينبار به آشتي در جهان ياري رساند همبستگي در ايران: با عزمي آهنيـــــــــــن در راهيم د کارتل هاي نفتي و قراردادهاي مجهــــــــــول و طولاني جبهه ي پايداري دلارهاي «حلال» را به بيرون از ايران مي برد دستگاه هاي «مسئول»، دارايي هاي ملي و واردکنندگان هلموت اشميت صدر اعظم پيشين آلمان: براي صلح در جهان جنگ «پاسخي خونين» به بحران اقتصادي خيانت به منافع ملي را پاياني نيست در پشت رايزني ها چه قراردادهايي «آماده امضا» هستد هشدار: به معادن ايران چوب حراج زده اند عسکراولادي: ما مي خواستيم کاري کنيم که اين ها کردند از هر دلار نفتي ده سنت در توليد، اما نود سنت در مصرف قرارگاه خاتم الانبيا پوشش امنيتي بخش «خودي» در اقتصاد انگلي دير چيست؟ ديـــــــــــــــــــــــــواني ست چرا هشتصد هزار «برده مدرن» در اروپا بازار ايران را کنسرن ها نمي خواهند از دست دهند پس از انتخابات «جنگ تمام عيار» بر سر نفت نبرد ولايي ها و پشت پرده هاي واردات در خلافت ايراني فرياد کارگران: دلالان جامعه را گروگان گرفته اند در ونزوئلا بورژوازي ملي نداريم، مشتي واردکننده و دلال داريم فدراسيون ترکيه ي بزرگ و کردهاي باختر آسيا تنش هاي نوين: آژــــــــرها بلندتر به ندا در مي آيند روشن انديشان آلمان: ما به جنگ «نــــــــــــــــــه» مي گوييم شاملو: همين بس که ياري اش مدهي، سواري اش ندهي اعلام خطــــــــــــر، نيروهاي سياسي مشکوکي درکارند صندوق بين المللي پول: خلافت ايراني «الگويي» براي کشورهاي نفت خيز تاجران «اتاق بازرگاني ايران-امريکا» را خواب مي بينند چه کساني در «خلافت خرافه و خون» زمامدارند آيا کشتار چپگرايان در تونس «قانون اساسي مردمي» را نشان گرفته دکتر محمد ملکي: پيرامون «جهل مقدس» و فرزندان ايران جنبش مصر براي ايران کنوني چه آموزه هايي دارد ترس روزافزون از جنبش کارگري: افشين اسانلو قرباني تازه ولاييان چه کساني شرکت هاي نفتي را «خزنده» به ايران فرامي خوانند دلالي «خودي ها» در بخش «نان و آب دار» نفتي-گازي پايداري اکوادور، و کوشش براي پايان دادن به عصر استعمار به قدرفدرتي زراندوزان جهاني مي توان پايان داد، دست در دست تکان هاي تازه ي توده اي و مطالبه محوري مترسک هاي سياسي، امپراتوري هاي ولايي، و يک راهکار راهي جز اعتصاب و تجمعات بـــــــــــزرگ کارگري باقي نمانده است عزت الله سحابي، دگرگوني هاي بنيـــــــــــادي و انتخابات استصوابي هر که با بازار دربيافتد، ورمي افتـــــــــــــــــــــــــــــد آيا عربستان و همدستانش، ايران را چون پاکستان خواهند بلعيد کنشگري و برنامه گرايي در نبرد با خلافت خرافه گرا دورخيز تازه، اين بار براي کودتاي «قانوني» و آشکار به اين «کابوس ولايي» مي توان پايان داد کشاکش ميان بيت رهبري، اتاق بازرگاني و دولت کودتا بر سر چيست بدون فروپاشي «نظام انگلي-وارداتي» در بر پاشنه پيشين مي چرخد چرا ابلاغ قانون ديگري توسط لازيجاني به جاي احمدي نژاد عليرغم «تحريم هاي پرترفند»، واردات بيشتر و سود افزونتر دلالان تنش هاي منطقه اي چه آماج هايي را پي مي گيرند به بهانه بمب گذاري، «اشغال يک شهر بزرگ» در امريکا نمي گذاريم اموال مان توسط آستان قدس به يغما رود جنگ «پارلمان بازار» و «باند پينوشه ريشدار» در آستانه انتخابات آيا لندن خواب «ديکتاتور» تازه اي در ايران مي بيند خيانت هاي نوين «ميهن فروشان ولايي» در صنايع دريايي خام فروشي نفتي-گازي به جاي سرمايه گذاري در صنايع ماشين سازي اسقف اروپايي: بگذاريد سگان يکديگر را پاره کنند روشنگري تکان دهنده نشريه آلماني درباره بمب گذاري ها و نقش سران کارگران ايران: ما اين ننـــــــــــــــــــگ را تحمل نخواهيم کرد اعلام موجوديت جنبش آزاديخواهان صنعت نفت و هسته هاي رزمنده در آستانه انتخابات بر گرد سه خواست پايه اي نيرو بسيجيم کنسرن هاي مالي-نفتي نظامي در کشورهاي رو به رشد «نوکر» مي خواهند ترفندها و تزويرهاي «خلافت گرايان» درون و برون مرزي انتخابات رياست جمهوري بي ترديد آبستن رخدادهاي حساسي خواهد بود بزرگترين پايگاه درياي-هوايي جهان، و هشياري و امادگي ما بازي بالايي ها براي گرم کردن تنور انتخابات و راهکارهاي توده اي اخوان المسليمن هاي مصر در گدار ولايي ها گام مي نهند جنون استعمارگري خطــــــــــري براي ايران و جهان نيرد وارد برش نويني مي شود. پيش به سوي سازماندهي سراسري جان زندانيان سياسي در خطر است. به ياري آنان بشتابيم ترفند “رژيم فقها” و “دزدان ولايي” را مي توان خنثي کرد چرا سلول انفرادي براي ستــــــــــــوده هاي ايران چگونه اشرافيت نوين روحاني در ايران شکل گرفت جنبش رو به رشد کارگري و توطئه هاي دزدان ولايي جامعه ي ما آتش فشاني است خاموش نبردهاي تير و مرداد: به اين رزمندگان مي توان باليــــــــــــــــد مي خواهيم و مي توانيم ميهن خود را با قدرت از اين مهلکه نجات دهيم از نهرو ها و ناصرهاي مردمي تا خامنه اي هاي ضدمردمي دزدان دريايي در منطقه چه مي کنند و چه مي خواهند از بهاري که گذشت پيداست، اين سال براي نيروهاي ملي و دمکرات نيکوست وظايف سنگين نيروهاي ملي-دمکرات و جنبيش کارگري طرحي براي برون رفت از بحران که مي توان بر گرد آن نيرو بسيجيد جنگ افروزان جهاني و هيروشيماهايي که مي توانند بازخواني شوند خيانت “اشرافيت” روحاني شيعه به منافع ملي را پاياني نيست پيمان استراتژيک افغانستان و جنگ براي چيرگي بر بازارهاي آسيا از “يک درصدي” هاي امريکايي تا “يک درصدي” هاي ايراني چرا زبان اسانلو و اسانلوها را مي برند فريادهاي فروهر در خيزش اسلام شهر: ضدانقلاب سران جمهوري اسلامي اند کساني که “مال حلال” گرد آورده اند، با کارگران چه مي کنند سه ترفند براي به بيراهه کشاندن و سرکوب نمودن جنبش رو به رشد از “بهار عربي” تا “بهار نفت و خون” در کشورهاي نفت خيز دريغ است ايران که ويران شود: بايد کاري کنيم کارســـــــــتان آن گاه که دزدان بر سر “رانت نفت” به جان هم مي افتند سفرهاي نوروزي نمايي از دگرديسي هاي اجتماعي-فرهنگي در ايران رفسنجاني پس از خاتمي در “نظام” جاسازي تازه مي شود نبردهاي اسفند ماه رژيم را به سوي حکومت نظامي آشکارتر کشانده است الگويي براي زنان امروز و فرداي ما: “شخصيت سال” از شيلي کرديه ها و ستوده ها، پيشاهنگان زنان ايران در پشت پينوشه هاي ريش دار و بي ريش چه کنسرن هايي پنهان اند خاتمي و انتخابات:  از کوزه همان برون تراود که در اوست ايران اکونوميست به چه “جنايت” هايي اعتراف مي کند هنري کيسينجر: اگر نفت را کنترل کنيم، ملت ها را کنترل کرده ايم راهي دشوار براي بازسازي بازارهاي همگراي منطقه اي چه دست هايي در خليج فارس بحران مي آفرينند خيزش دوم آرام آرام خود مي نمايد رفسنجاني و علائم انقلاب مشروطه ي تازه تنها يک قلم: 850 هزار دلار براي “کشتن” جنبش وال استريت تکــــــــــــــــان دهنده است، اما واقعيت دارد از جنبش جهاني بياموزيم: فراخوان اعتصاب عمومي اتحاديه هاي کارگري

گزارش هايي از استان ها بلوچستان و سپاهيان خوزستان يا خراب آباد نظاميان و استان هاي ساحلي ناآرامي ها در کردستان ... ديکر نوشتارها از دگرديسي هاي منطقه جنگ افروزي هاي تازه آموزش هايي از کردستان عراق برنامه هاي امريکا براي منطقه روزولت ها و چرچيل هاي امروز ... ديکر نوشتارها از دگرديسي هاي جهان گوبلزهاي تازه اروپا در نروژ چه گذشت ... ديکر نوشتارها نگاهي به سازمان ها دوران استبداد به سر آمده ستيز با فرهنگ ايران ... ديکر نوشتارها از خيزش توده اي فراخوان براي اعتصاب پيام بيست و چهارم به مبارزان از دليران دربند از مبارزات کارگري ... ديکر نوشتارها کنکاش هاي اقتصادي صندوق پول و پاييني ها کليد صنوق توسعه ملي ميلياردهاي مبهم، خزانه خالي پيکره فساد در نظام ولايي ... ديکر نوشتارها کنکاش هاي فرهنگي نيما: شعر انديشه است بادنماها ناله مي کنند ... ديکر نوشتارها از ميان ارزيابي ها پانصد کنسرن قيصر جهان هزينه ي ولايت فقيه ... ديکر نوشتارها روحانيت و جنبش نفت تهدید به قتل دکتر مصدق ، ترور نا فرجام دکتر حسین فاطمی ، مخالفت با اعطای حق رای به زنان در اصلاح قانون انتخابات در سال 31 شرکت در توطئه 9 اسفند و سر انجام شرکت فعالانه در کودتای 28 امرداد گوشه ای از خیانت های روحانیت به ملت و منافع ملی ایران میباشد امروز نیز با کمال تاسف همان روحانیون و فدائیان اسلام بر کشور ماحکم می رانند،آزادی خواهان را به زنجیر می کشند، دهان را می بویند و می بندند، قلم را می شکنند، زنان را تحقیر می کنند چه کساني هيولاي تروريسم را رها ساختند مارشال پتن رئيس دولت فرانسه در دوره اشغال نازی ها معتقد بود «هر قطره نفت برابر يک قطره خون انسان است». بدين سبب است که با فوران نخستين قطره نفت ازچاه های نفت مسجد سليمان در سال هزار ونهصد چهار تا امروزملت ايران نتوانسته روزی را بدون دادن قربانی به سر آورد بيانيه پيرامون سقوط اقتصادي کلیه متغیرهای سیاسی-اقتصادی و اجتماعی در ایران سیر منفی پیدا کرده است. روند عادی زندگی مردم مختل و به فساد آلوده شده است. امروز مردم غادی هم از مافیای رباخواران و مافیای فعال در قوه قضاییه و مافیای منابع طبیعی و انفال صحبت می کنند پيرامون سياست نفتي نروژ سیاست اقتصادی ما توسط پارلمان به تصویب می رسند. طبق یک لایحهحداکثر پولی کهدولت می تواند از صندوق ذخیرهنفتی، با تصویب پارلمان برای تامین کسری احتمالی بودجهسالانهخود برداشت کند، نباید بیش از کل سودی باشد کهدر اثر سرمایهگذاریهای سرمایهاین صندوق در خارج از نروژ بدست آمدهباشد. بر اساس این قانون تمام درامدهای ناشی ازفروش نفت و گاز یکسرهبهحساب صندوق بازنشسگی واریز می شوند. بهمین دلیل اکنون سرمایهبسیار هنگفتی از این طریق و سود سرمایگذاریهای کلان این صندوق جمح آوری شدهاست نياز به يک برنامه اقتصادي ملي براي جنبش در راستای ارتقاءِ جنبش مردمی، بایست نفیِ کامل نولیبرالیسم اقتصادی را همراه با ارائه یک برنامه اقتصادی ملی که بتواند در مرحله گذر به دموکراسی ضامن تغیرات بنیادی اقتصادی – اجتماعی شود در دستور کار قرار داد. این به معنی محو کامل بازار و دولتی کردن و کنترل مرکزی تمامی شئون اقتصادی نیست. بلکه آنچه که ضروری است حذف اقتدارِ ”بازار بی نظارت“ و تسلط سرمایه داری تجاری غیر تولیدی است که به صورت انگلی هماهنگ با بورژوازی بوروکراتیکِ دولتی در ایران عمل می کند مردم و دگرگوني هاي تازه    امروز دیگر کسی برای روحانیت تره هم خرد نمی کند. وقتی در قم به خانه و دفاتر مراجع شیعه یورش می برند و مورد غارت قرار می دهند، نه صدای اعتراضی کسی برمی خیزد و نه حساسیتی آنچنانی را در مردم برمی انگیزد. روحانیت بخوبی دریافته است که دیگر نمی تواند حتی با اتکاء به نیروهای نظامی هم به حکومت خود ادامه دهد نقطه عطف در جامعه کارگري این ماه ها ازجمله ماههاي حساس و حياتي و سرنوشت ساز براي رانندگان و كارگران شركت واحد ميباشد هر چند كه به جرات ميتوان گفت كه براي جامعه كارگري هم تعيين كننده بوده. چرا كه تا ان زمان هنوز هيچ تشكلي رسما و مستقل همچون سنديكاي شركت واحد با راي كارگران بدون دخالت دولت و كارفرما  شكل نگرفته بود. و اين حركت نقطه عطفي در جامعه كارگري ايران در سي سال گذشته بشمار ميرود وبلاگستان فارسي و دردسر دولت وبلاگستان فارسی موضوعی پرحاشیه و دردسرساز برای دولت است. حامیان تندرو حکومت ایران آن را بازوی جنگ نرم میخوانند و منتقدان و مخالفان از این امکان برای بسط دیدگاههای خود و انتشار اخبار استفاده میکنند. گسترش و نفوذ اینترنت و به طور مشخص وبلاگهای فارسی زبان در ایران، دولت نهم محمود احمدی نژاد را بر آن داشت تا آییننامهای با عنوان «ساماندهی فعالیت پایگاههای اطلاعرسانی و سایتهای ایرانی» را به تصويب برساند مبارزه مردم با چوب وسنگ افراد نیروی انتظامی و حراست سپاه با چند اتومبیل گشت های مختلف از جمله مبارزه با ناهنجاری های اجتماعی با سرعت در شهرک انقلاب واقع در جاده خاوران منطقه مامازن پیدا شدند و اقدام به عملیات برای دستگیری به قول خودشان "اراذل و اوباش" کردند به محض اینکه یکی از جوانان محل را دستگیر کردند و می خواستند سوار خودرو کرده با خود ببرد. اهالی محل جلو آنها را گرفتند وقتی ماموران حاضر نشدند آن جوان را آزاد کنند جوانان و مردم شهرک انقلاب متحدانه ماموران را با چوب و سنگ مورد حمله قراردادند. نفرات نیرو انتظامی و پاسداران جنایت کار دست از پا درازتر آن جوان را رها کرده، فرار را بر قرار ترجیح داده، گریختند درک معجزه توسعه در چين نرخ رشد چین سه برابر نرخ رشدی بود که با استانداردهای کنونی برای کشورهای با درآمد پایین قابل تصور بود. معجزه توسعه در این کشور ما را مطمئن میسازد که جهش اقتصادي شرق آسیا یک تصادف نیست که ناشی از عوامل خاص محلی در اقتصادهایی مانند کرهجنوبی و تایوان باشد و اين اطمينان را ايجاد ميكند که توسعه داخلی امکانپذیر است طالبان در حال قدرت گيري قضیه به یکی دو سند محدود نمیشود. نود هزار سند نظامی از طریق نامعلومی به دست گردانندگان ویکیلیکس رسیده است. سندها نشان میدهند ک طالبان در حال قدرتگیری هستند و آمریکا و متحدان آن در هندوکش پیاپی متحمل شکست میشوند. در شمال افغانستان نیز، جایی که در مقایسه با مناطق دیگر امنتر است، وضع رو به وخامت گذاشته است. سندها همچنین نشان میدهند که آمریکا در افغانستان نیرویی زبده مستقر کرده است که مأموریت آن کشتن سران طالبان است بازار مشترک در خاور افريقا ایجاد یک واحد پول مشترک، مرحله دوم برنامهای است که با عنوان بازار مشترک شرق آفریقا آماده اجرا است. این بازار مشترک قرار است از اول ژوئیه امسال کار خود را آغاز کند. هم اکنون، مرکز اداری بازار مشترک شرق آفریقا در شهر آروشای تانزانیا در دست ساختمان است آيا بحراني تمام عيار در راه است این بحران که به لحاظ شدت و گستره نفوذ خود، تنها با بحران بزرگ دهه سی سده ی گذشته قابل قیاس بود، پس از دو سال و با دخالت دولتها و بستههای حمایتی چند تریلیون دلاری در آمریکا، آسیا و اروپا مهار شد و میرفت تا شرایط اقتصاد جهانی را به حالتی کم و بیش عادی درآورد؛ اما از چند ماه پیش مشکل دیگری بروز کرد. آيا اقتصاد جهانی با خطر کاهش شدید نرخ رشد، افزایش بیکاری و حتی یک بحران تمام عیار دیگر مواجه استد اشپيگل: درآمد دارايان سه براير  در حالی که درآمد نود درصد از آمریکائی ها از سال هفتاد و سه فقط اندکی افزایش یافته، در آمد پر در آمد ترین افراد سه برابر شده است. در سال هفتاد و نه یک سوم از مجموع سودی که در آمریکا بدست آمد نصیب ثروتمند ترین قشر اقتصادی در آمریکا شد. که امروز تقزیبا به شصت در صد رسیده است. در سال پنجاه در آمد رئیس یک موسسه سی برابر در آمد یک کارگر ساده بود و امروز سیصدبرابر مزد یک کارگر است. امروز یک در صد از مردم آمریکا سی و هفت درصد از مجموع ثروت ملی را در اختیار دارد برکناري کارگران مستقل در آلمان به دنبال انتخابات شورای کارگاه دایملر مارینفلد برلین، که در آن کارگران آلترناتیو کاندیداهایی جدا از کاندیداهای اتحادیه معرفی کرده بودند، اتحادیه کارگری متال در ماه مه امسال خواهان رسیدگی به وضعیت کاندیداهای آلترناتیو این کارگاه شد. پس از این درخواست و درواقع دستور سرمایه داران صدرنشین اتحادیه متال، کمیسیون رسیدگی این اتحادیه در کارگاه دایملر برلین سه تن از این کاندیداها رای داد و تصمیم گرفت فعالیت اتحادیه ای آنان را ممنوع کند و یا آنان را از اتحادیه اخراج نماید بهارا باش کاين خون گل آلود برآرد سرخ گل چون آتش از دود   جنگ بر سر بيت المال نفتي اموالي که واگذار مي شود، بيت المال است و بايد مراقبت شود. دولت بايد خوش معامله و درست معامله باشد و خود دولتي ها هم دخالت نکنند. بعضا مشاهده مي شود که برخي نقاط دولت، دخالت مي کند، اين درحالي است که بايد حرفه اي بايد عمل شود. اما در واقع ریشه این انتقاد آنجاست که در معامله خرید شرکت سایپا، سازمان خصوصی سازی، بنیاد تعاون سپاه را محترمانه کنار گذاشت مصباح يزدي فتنه مي بيند امروز با وجود اينكه فتنه اخير دفع شد، اما سايتها و رسانههاي آنها هنوز هم فعاليت كرده و حتي حكومت امام را ديكتاتوري خوانده و از پلوراليزم طرفداري مي كنند و صريحا جمهوري ايراني را به جاي جمهوري اسلامي  مي خواهند. فتنه بعدي به راحتي قابل پيش بيني نيست، چرا كه اگر سوالات امتحان معلوم باشد، اصلا امتحان نيست، اما با توجه به نقطه مشترك بين همه فتنه هاي قبل ميتوان فهميد فتنه آينده نيز مخالفت با ولايت فقيه و رهبري است حساب ذخيره و جنجال هاي آينده اصل ماجرا به نزاع آقای احمدی نژاد و هاشمی بازمی گردد. احمدی نژاد از اینکه مجبور است مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام به ریاست آقای هاشمی رفسنجانی درباره اختصاص دو میلیارد دلار به مترو تهران به مدیرعاملی محسن هاشمی، یعنی فرزند رئیس مجمع تشخیص را ابلاغ کند به شدت عصبانی است و دلیل اصلی امتناع وی از اجرای قانون همین نکته است. احمدی نژاد پس از آنکه با عدم اعلام دقیق اعتبار موجود در حساب ذخیره ارزی، این شائبه را ایجاد کرد که از طریق اصرار بر چهل هزار میلیارد تومان می کوشد تا بخشی از این مبلغ را برای ستاد انتخاباتی مشایی یا رحیمی هزینه کند، و پس از آنکه مجلس حاضر به پرداخت این رقم نشد، دولت هم از ابلاغ قوانین سرباز زد. ابلاغیه مورد نزاع نیز درباره مترو است و احمدی نژاد اعتقاد دارد که این پول در نهایت در اختیار هاشمی رفسنجانی و برای تجهیز مخالفان وی قرار خواهد گرفت. اصل دعوا بر سر رقابت های آینده سیاسی است دولت و مجمع هم کاسه اند از خود دولت نیز نمایندگانی در جلسات مجمع حضور پیدا می کنند و تنها خود رئیس جمهور است که نسبت به جایگاه خود در مجمع کم لطف است. مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام ، مصوبات نظام جمهوری اسلامی ایران است و نمی توان ایرادی به آن وارد کرد. این مجمع مشتمل بر سی نفر از افراد مورد وثوق مقام معظم رهبری است و نمی توان ایرادی به مصوبات آن وارد کرد با سازش آسيب پذيري کم ميشود اصولا دولت ها، حتی در نظام های دمکراتیک به شیوه غربی هم میل به گسترش قدرت و اختیارات خویش را دارند و این پارلمان است که از گسترش قدرت دولت ها بیرون از حیطه اختیاراتشان جلوگیری می کنند. بنابراین، به نظر می رسد که یا مجلس باید دولت را ملزم به رعایت قانون کند که تا کنون نتوانسته و یا خودش را با مصوبه دولت هماهنگ کند، تا مردم بیش از این، از دوگانگی قانون آسیب نبینند اطاعت پذيري بازاري دبيركل حزب موتلفه اسلامي با اشاره به انتخابات مجلس شوراي اسلامي درپيش رو عنوان كرد که اصول گرايان بايد با وحدت و انسجام در صحنه حضور داشته باشند زيرا تفرقه، فرش قرمز جلوي پاي رقبا پهن كردن است. بايد با تمام توان به فعاليت خود ادامه داده و وحدت اصول گرايان را دنبال كنيم. وي در ادامه با تاكيد بر توسعه و تعميق فرهنگ اطاعت پذيري از ولايت تصريح كرد که مجلس، دولت و در مجموع همه بايد مراقب باشند كه فصل الخطاب بودن رهبري و ولايت به عنوان يك اصل مهم مورد نظر و عمل باشد. بايد در مقابل جريان معاند و جريان رقيب مراقب و هوشيار باشيم نگراني از نبود ولايت فقيه باسابقه ترین فعالان سیاسی اصول‎گرا عمده ترین نگرانی خود از آینده فضای سیاسی كشور را غالب شدن جریانی در بین اصول‎گرایان می داند كه جایگاهی خاص و ویژه برای خود قائل بوده و به دنبال اصول‎گرایی منهای روحانیت است. این طیف از اصول‎گرایان طرفدار كنار گذاشتن نقش روحانیت در جامعه در همه امور دینی، فقهی و سیاسی هستند. این ها به ولایت فقیهی كه حضرت امام راحل تبیین كرده و ما به آن معتقدیم، اعتقادی ندارند تا دير نشده اقدام کنيد باور کنید اگر این ریشه خشک نشود هیچ انسان سالم و دلسوزی مجال خدمت پیدا نخواهد کرد، و این قوم به هیچکس رحم نخواهند کرد.تا دیر نشده است برای حفظ نظام اقدام کنید. اگربر این کار توانایی ندارید، دامن قوه قضائیه را از این پلشتی بیرون بکشید و پاک کنید. اگر در این حد هم توانایی ندارید بدانید که این شتر بر درگاه شما هم خواهد خوابید پس حداقل به فکر آخرت خود باشید و کناره گیری نمائید استدعا از محضر مبارک مجلس از طرف عده متنابهي از مردم مظلوم و ديكتاتورزده ايران و همچنين از طرف فعالان سياسي و اجتماعي ناراضي از وضع سياسي و اجتماعي فعلي جامعه ايران از محضر مبارك تقاضا نه بلكه استدعا دارد كه ضمن نظارتي جديتر بر دستگاه تحت امرتان و مخصوصاً در پروندههاي معترضان به انتخابات سال گذشته و بالاخص آزادي كليه زندانيان سياسي كه آرماني جز آزادي، مردمسالاري و حاكميت عدالت و قانون و استقلال و پيشرفت مملكت و آسايش جامعه ندارند را فراهم آوريد و با توكل بر تاييدات خداوندي و پشتيباني ملت شريف ايران از رسيدگي به جرايم كساني كه كشور را در وضعيت بحران شديد امنيتي، اقتصادي و سياسي قرار دادهو با تملق و چاپلوسي به آلاف و اولوف رسيدهاند تعلل و كوتاهي نفرماييد خاتمي و راه امام اگر نبود نهضت اسلامی و آزادی خواهانه و ضد استبدادی و ضد استعماری به رهبری حضرت امام که بر کلام و منطق استوار بود و پایگاهی جز آگاهی و حضور مردم نداشت، خدا میدانست که جریاناتی که می پندارند قهر را باید با قهر پاسخ گفت با خشونت متقابل رژیم سابق و جریانات خشونت گرای مسلح چه به روز ایران میآوردند. تداوم راه انقلاب و تقویت نظام بازگشت همه به قانون اساسی و تبدیل فضای امنیتی مبتنی بر سوء ظن های ناروا به فضای آزاد و امن برای همه کسانی است که سربلندی کشور را میخواهند اتاق فکر دربسته محمود احمدینژاد، شخصاً شعورش به طراحی چنین نقشهها نمیرسد اما جرأت اجرای آن را دارد. ظّن قوی بر آن است که یک اتاق فکر کاملاً خصوصی و دربسته تحت ریاست مشائی، احمدینژاد را در این مسیر هدایت و برای اجرای این نقش، به محض آن که خامنه ای سرش را به زمین گذاشت یا از کار افتاد، آماده می سازد. زمزمه را از مدتها پیش، هاشمی رفسنجانی آغاز کرد که عده ای در صددند روحانیت را از قدرت کنار بزنند. سال گذشته، در جریان انتخابات ریاست جمهوری، هاشمی رفسنجانی محمود احمدینژاد را متهم ساخت که از مناظرۀ تلویزیونی او با میرحسین موسوی ستیز با روحانیت استنباط میشد. اخیراً نیز، بار دیگر هاشمی رفسنجانی در مصاحبه با ماهنامۀ مدیریت ارتباطات، موضوع را به میان کشید و گفت که در آن مناظره شما نوعی ستیز با روحانیت را مشاهده کردید که به بهانۀ مخالفت با من، آقای خاتمی، آقای ناطق نوری و آقای کروبی که رؤسای جمهوری و رؤسای مجلس بودیم، همۀ دستاوردهای انقلاب را حراج گذاشت و این گونه القاء کرد که روحانیت در اداره جامعه کارآیی ندارد ايران يک طعمه ایران یک کشور به شدت عقبافتاده بود. عملا هیچ نهادی جهت پیش راندن مملکت وجود نداشت. برای  این که بتوان کشور را مدرنیزه کرد و به جلو راند، بایستی تمامی وجوه زندگی بهبود مییافت. مهمترین موضوع این بود که در یک جامعه سنتی زیر سلطه مردان، حقوق زنان را تقویت نمود و بر کیفیت برابری آنها با مردان و همچنین توانایی شغلی آنها افزود. این همه به تمامی مخالف موقعیتی است که امروز زنان ایران در رابطه با حکومت قرار دارند. بالا بردن سطح زندگی، آموزش، بهداشت، ثبات و امنیت مسائلی بودند که برای اکثریت مردم در درجه اول اهمیت قرار داشتند